کرزی مغایر تصمیم لویه جرگه چرا پیمان امنیتی با امریکا را امضا نمیکند . اسماعیل اکبر
رییس جمهور کرزی چه میخواهد؟
بعد از آنکه لویه جرگه مشورتی دعوت شده از جانب جناب کرزی فیصله های مطابق سیاست و موضعگیری او نکرد. بلکه بر خلاف جداً تقاضا نمود تا ظرف دو هفته پیمان امنیتی با ایالات متحده امریکا را امضا کند. رفتار و سخنان رییس جمهور دچار عدم تعادل و تناقض گردید. حرف آشکاری که او بطور مداوم مطرح می کند این است که باید ایالات متحده صلح در افغانستان را تضمین کند. تا او پیمان را امضا نماید. ظاهر این در خواست دلچسپ به نظر می آید ولی به طور آشکاری غیر عقلانی است. زیرا جانب مقابل در طول مدت با ایالات متحده و قدرت های نظامی متحدینش درگیر بوده. و بسیار پیچیده به نظر می آید که جلو آنها به دست آن کشور باشد و مطابق قومانده امریکا به صلح حاضر شوند. این باز هم یک پروسه طولانی خواهد بود. زیرا علاوه بر عوامل خارجی و ائدیولوژیک متاسفانه جنگ علل داخلی هم دارد. فساد، بی عدالتی، بی قانونی و سهیم بودن گروه های که در جنگ با طالبان بودند در قدرت؛ چطور همه این مسائل را ایالات متحده میتواند در ظرف دو هفته حل کند؟ مگر اینکه قضایا را شعبده بازی تصور کنیم که در آن خود جناب کرزی نیز سهیم بوده است. پیشنهاد دیگری جناب کرزی تضمین شفافیت انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان از جانب ایالات متحده است. که این نیز آنطور ساده نیست. میدانیم که در انتخابات ها در افغانستان هر گروهی به نفع تیم خود هر تقلبی بتواند انجام میدهد و در شهر ها و روستا های افغانستان قدرت های مختلف و متعددی دست اندر کار اند. آنانی هم که میگویند رییس جمهور کرزی انتخابات را به نفع خود سازماندهی می کند مسئله را بیش از حد ساده می سازند. زیرا میدانیم که کارمندان انتخابات در سراسر کشور عمدتاً عضو گروه ها و جناح های مختلف اند. هر یک از کاندیدا ها ناظرین خود را نیز دارند. بنابراین کنترول پروسه انتخابات در انحصار هیچکس نیست. البته گروه یا شخصیتی که در این یا آن محل قدرت مند است میتواند جریان را زیر تاثیر قرار دهد. مثلاٌ مثالی که خود نگارنده این سطور در یکی از ولایات کشور در جریان انتخابات ولسی جرگه شاهد بوده است میتواند تا حدی نشاندهنده وضعیت در بسا محلات باشد. قوماندان امنیه ولایت که در عین حال نفوذ نظامی و اجتماعی فارغ از سیستم دولتی داشت. یک عضو فعال در کمسیون شکایات ولایت داشت. در جریان انتخابات محلاتی که تحت نفوذ این قومندان بودند اخطار دریافت کرده بودند که فقط به کاندید مورد نظر او رای بدهدند اگر نه گله از خود داشته باشند. در یک محل دیگر مردم بر اساس قومیت به طور دسته جمعی و داوطلبانه به یک کاندیدای دیگر رای داده بودند. هنگام شمارش آرا کاندیدای که رای محل خود را به طور عمده بدست آورده بود از طرف کمسیون شکایات احضار و اخطار دریافت کرد که اگر رضایت آنها را حاصل نکند. بخاطر آنکه در صندوق های او در محل خودش هیچ کاندیدای دیگری رای نداشته آرای او باطل اعلام می گردد. و بلاخره هم چنین شد و آن نامزد با آنکه رای دوم را در سطح ولایت داشت ناکام گردید و کاندیدای مورد نظر قومندان امنیه کامیاب شد با آنکه او نیز به طور انحصاری رای محلاتی را با تهدید حاصل کرده بود و چند بار هم تقلب و دست اندازی طرفدارانش تثبیت و حتا یک نفرشان از طرف امنیت دولتی به طور مستند گرفتار و زندانی هم شده بود. اما به طور مرموزی رها گردید. همه کاندیدا ها میدانستند که عضو صلاحیتدار در کمسیون انتخابات همان فردی است که عضو کمسیون شکایات است و دیگر فعالین و مسئولین از حامی او میترسند. مثلاً معلوم است که در ولایت بلخ، یا هرات، یا پنجشیر اکثریت کارمندان انتخابات تحت تاثیر یا اعضای کدام جناح اند البته در شهر های بزرگ به نسبت سطح آگاهی مردم، پیچیدگی اجتماعی و احیاناٌ حضور ناظرین خارجی و دفاتر سیاسی وضع فرق می کند. ولی به هر حال گروه های قدرت در آنجا ها نیز تاثیر دارند. بنابر این تضمین انتخابات شفاف درافغانستان را امریکا خواستن نیز تا حدی عجیب به نظر می رسد. اگر بخواهیم علت موضعگری کنونی کرزی را دریابیم میتوان گفت که او به نحوی از انحا خواهان ادامه قدرت و نفوذ خود و همپیمانانش در آینده می باشد. یک نظر گزرا بر لست کاندیدا های ریاست جمهوری که با تشویق و وعده های مستقیم و غیر مستقیم آقای کرزی به صحنه آمده اند نشان می دهد که او تلاش دارد تا حد ممکن آرا را مخصوصاً آرای پشتون ها را تقسیم کند و انتخابات را به دوره دوم بکشاند. اگر یکی از افراد مطلوبش توانست وارد مرحله دوم گردید بعد همه آرای طرفدارانش را به نفع آن کاندیدا سازماندهی نماید چنانچه میدانیم در دوام سیستم موجود گروه ها، حلقات، و اشخاص داخلی و خارجی زیاد ذینفع اند چون از همین خوان یغما سرمایه اندوخته، صاحب قدرت گردیده و جامعه را در سر درگمی و تداوم جنگ نگه داشته و از این راه منافع بدست آورده اند. بناً این طرح هواخواهان زیاد داخلی و خارجی دارد مطابق تبصره یکی از قلم بدستان حتاً ائتلاف با داکتر عبدالله نیز گوشه ای از این سناریوی پیچیده است زیرا همه اینها از تغییر اساسی نظام و ایجاد یک حکومت قادر به تامین نظم و قانون نگرانی دارند. اما این برنامه نقطه ضعف های خود را هم دارد. از کجا معلوم که از کاندیدا های مورد حمایت جناب کرزی کسی یه مرحله دوم راه یابد زیرا آرای آنان بنا بر نسبت های محلی و قومی تقسیم می گردد و هیچ یکشان فیصدی زیادی را بدست نمی آورند. و اگر مطابق سناریو و تعهد دوره قبل کرزی بخواهد که در مرحله دوم داکتر عبدالله را حمایت کند مطابق روحیات جامعه افغانی بعید است که طرف داران گل آقاشیرزی یا امین ارسلا یا عبدالرحیم وردگ یا زلمی رسول بطور کامل آرای خود را به داکتر عبدالله بدهند بنابراین جناب کرزی تلاش دارند تا تعهد امریکا را به حمایت از یکی از کاندیدا های مورد نظر خود جلب نموده و اگر در دوره اول نشد در دوره دوم او را به پیروزی برساند و دستگاه آشفته و پر از فساد کنونی را حفظ نماید اما قراین بیان گر آن است که بخش اعظم امریکایان درگیر در قضیه افغانستان و بالا تر از آن مردم امریکا از این اوضاع نگران و نا راض اند و بعید است که برای تداوم آن سرمایه گزاری کنند. و هرگز خود را درگیر چنین برنامه هایی نخواهند ساخت اگر چه بعید نیست عده ای از اشخاص و شرکت های که در فساد شریک بوده اند از تغییر وضع نگرانی داشته باشند و بخواهند به نحوی از انحا در حفظ وضعیت موجود شرکت نمایند.
ولی بر افغانان آگاه و دلسوز است که با هوشیاری اوضاع را مراقبت نمایند در آگاهی و سازماندهی مردم برای اشتراک مسئولانه تلاش کنند. بر ضعف ها و کمبود های محیط سیاسی کشورکه زیر تاثیر مسائل قومی و زبانی فساد و مافیا را پوشیده نگه می دارد غلبه کنند و برای ایجاد یک نظام سالم یا حداقل هموار شدن راه برای تحول با حفظ دستآورد های مثبت تلاش خستگی ناپذیر نمایند. راه اینده اسماعیل اکبر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر