به دوست دیرین جناب اقای محمد نبی عظیمی با سلام .
درکومنت های فیسبوکی تان با حقارت و زخم زبان بمن الزام اورده اید که گویا من مقاله جنگ جلال اباد را از نام نسرین کتونا شهروند کشور هنگری من نگاشته ام که حقیقت ندارد . بایستی بگویم که من در زندگی نظامی ام از فرکسیو نیسم و سوگلی های ٬ ان ٬جنگ و افتراق خانگی بشدت نفرت داشته وعلیه ان رزمیده ام ٬ اما جناب شما با شنعت و خزعبلات که شایسته ما نظامیان نیست به روی این هیچ مدان خنجر کشیده با بداهت بنیاد روابط گسسته را فرو ریختید . تقصیرات اغاز جنگ های کابل بنا بر اعترافات جناب عالی بدوش شماست اینجا نیز تهاجم را جناب شما اغاز کردید .
این قلم خودرا ناتوان نمی بیند که در ارایه پاسخ های نوشتاری طعن امیز تمسخر اگند نیش الود مقابله بالمثل کند و کلیمات خصمانه و موهن را در پاسخ بکار گیرد ٬ اما در این کار فضیلتی نمی بیند وادب را در بی ادبی جستجو نمیکند و همیشه جرعه صحبت را به ادب نوشیده است . اما اتهامات طاغان و ناروای شما مجبورم کرد تا از خود بدفاع بر خواسته از همین رو این چند سطر به به نگارش درامد . . 1-- در باره جنگ جلال اباد لازم به تذکار میدانم که من سالهاست بدنبال جمع ا وری اثار٬ ادبیات و خاطرات شرکت کننده گان وارایه انها به برگهای تاریخ البته بدون شعبده بازیها هستم . در واقع « جنگی که در تمهیدات دفاعی ان تما م شعبات شورای مرکزی حزب بویژه شعبه ما سهم فعال داشت ومن در جریان تمهیدات با چند عضو شعبه ام بشمول افسران قرارگاه قوماندانی اعلی ٬ در جریان حملات جهادگران در نزدیکی های جلال اباد با سه نفر افسران معیتی ام بشدت زخمی گردیدیم ومنبعث از ان اسیب های جنگ تا حال پیکرم فرسوده ام را اسیب میزند » از همین رو هم مسله جنگ جلال اباد با دلچسپی های فکری ام پیوند خورده است ٬ این مسله شاید این شبهه را نزد شما افریده است که گویا من مقاله ی ان بانو را نگاشته ام . صریحا بیان میدارم که ان مقاله از این قلم نبوده وفقط انرا د رسایت وزین اریایی خوانده واز ان برای کار بعدی خود کاپی برداشته و انرا بیک دوست نظامی ام که در نگاشتن تجریبیاتش از جنگ جلال اباد مصروف است بعنوان مواد کمکی فرستاده ام . شما با مراجعه به سایت اریایی مبرهن کنید که از کدام ایمیل بان ادرس فرستاده شده تا سیه روی شود هر که در ان غش باشد .
حال با نشر بخش سوم مقاله هویدا شد که نویسنده از اثار و منابع گوناگونی منجمله کتاب جنگهای کابل از این قلم استفاده کرده است و حال استفاده داکتر نسرین کتونا یا استفاده چند هفته قبل واشنگتن پوست یا دلچسپی محکمه بین المللی هاگ که خواسته بود انرا بدست اورد بمن چه ربطی دارد .
2-- صریحا باید گفت که مقاله جنگ جلال اباد از قلم بانو نسرین کتونا که شاید از کمی وکاستی ها عاری نیست در مطابقت با منا فع مردم ٬ دولت و باز تاب شهامت قوتهای مسلح افغان و برازندگی فرماندهان ان در رهبری قطعات ودر عین حال در ضد یت ومغایرت کامل با استرا تیژی های خصمانه ای اس ای القاعده و سلفی های جهاد گر نگاشته شده است . در واقع این خانم تابوی را که رسانه ها از دوران جنک سرد تا کنون انرا زیر خاکستر فراموشی ها کتمان کرده بودند با اشراق در هم شکسته وبه تاریخ سپرده است ٬ با این حال با یستی کار این خانم مورد حمایت و تقدیر وطن دوستان افغان قرار گیرد و برعکس گروهای جهاد گر و پادوهای ان شاید در شماتت وسماجت ان بر بخیزند . اما متاسفانه شماری بگونه ای نیابتی در تحقیر و حتی تجاوز کاذ بانه برحریم شخصی وی که « دور از کرامت و فضیلت انسانی است » که اورا مجبور به دفاع از خود و مراجعه به محاکم اروپایی و جهانی کرده است ٬ نقش مخرب و نا جواتمردانه ای ایفا کردند متاسفانه شما نیز در تبصره هاتان که ثبت است درفش این حقارت ها را به خانم نویسنده که بمنافع مردم افغانستان تمکین نموده و حد اقل بحیث یک بانو یک مادر با یستی مورد حرمت قرار می گرفت بر دوش بر افراشته اید . 3-- حال دیگر همه می دانند که من کسی ٬ نیستم که به ریا کاری وحمله از عقب بر کسی یا حریفی کدام افتخار کاذبی بخواهم کمایی کنم ٬ یا دستم در کیسه وکاسه کدام تبهکار جهاد گر ٬ بند بوده و سوداگر وفاداری ها وو جدان خویش بوده باشم و یا با وزش هر بادی تغیر جهت داده گاه دست بوس این تبهکار و گاه استان بوس ان جنایت کار بوده باشم . صاف ساده در میدان نبرد استاده ام با نگاشتن کتاب جنگ ها ی کابل با جاهلان بیدادگر در اویخته بوطن مردم ونسل های دموکراتیک با اندیشه قلم وسخنم وفادارمانده ام . ممکن نیست از این راه بربگردم ٬ نظریات و عقایدم را پنهان کنم . اگر مقاله را می نوشتم صریحا ابراز میکردم که من انرا نگاشته ام .
4 -- الزامات ناروای دیگر تان را مسله « ترفیع پشت میز و استحقاق» را به خود شما واپس بر میگردانم . جد دا بیاد دارم در اواخر دهه چهلم خورشیدی ما با هم همرتبه یعنی « برید منان » بودیم حینیکه در سال ۵۴ و۵۶ با موفقیت در دو کانکور سراسری اردو به تحصیلات به هند رفته و متعاقیبا باز گشته بودم باز هم شما در تولی انظباط ترافیک نظامی که عده ای محدودی بان راه می یافت رتبه های مساوی « تورنی » داشتیم ٬ اما من هر کز نتوانستم از سد سکندر قانون عبور و ستاره های اعزازی و امدادی را چون سوگلی ها به دوش زنم . تمام رتبه های نظامی ام روند کند نوبتی اما افتخار امیز را سپری کرده است . ولی جناب شما از همان رتبه تورنی ٬ کوره راهای سی ساله را یک شبه طی نموده ٬ من در حالیکه دگرمن بودم شما به تیغه ستر جنرالی رسیده بودید . زهی بی لیاقتی و زهی لیا قت . ایجا جمله ای از ان نویسنده ی نامبردار صادق هدایت که خود کشی او سر مشقی شایسته ی برا ی بعضی های ماست می اورم « روزگار عجیبی « بود » نازنین »٬ ان سخنسرای شیفته حافظ شیراز نیز گفتی از رصد خانه های دوران با تلسکوب نبوغش انبرهه ما را عکس برداری و گفته است : «هر که شد محرم دل در حرم یار بماند -- و ان که این کار ندانست در انکار بماند » . در باره « پشت میز » با قاطعیت ادعا دارم که در بیش تر از ۲۲ ولایت در عملیا تهای محاربوی بر ضد جهاد گرایی که امروز تروریسم خوانده می شود و از جمله در خوست ٬ پکتیکا ٬ کنر ٬ جلال اباد و غزنی که حضور جهاد گران القاعد ه چشمگیر بود در دفاعز از زندگی ورفاه مردم شرکت داشته ام . اما این اوپراسیون ها و چشمدید ها حد اقل یک اندیشه را در ذهنم رسوب بخشید که جهاد گرایی یک خطر جهانی است با یستی تلاش کرد انرا منجمد وبه نجات بشریت از طاعون ان یاری رساند و از تلازم در رکاب ان بحکم شرافت پر هیز کرد . اما اشتراک جناب شما در چند عملیات از « پشت میز » بویژه ان واپسین عملیات یعنی « پیروزی انقلاب اسلامی » که صاحب این قلم شاهد وقایع جانگداز ان بود یکی از برگ های فراموش ناشدنی تاریخ باقی می ماند . حفیظ الله امین ستاره انقلاب ثور بود اما نگین هویت « انقلاب اسلامی » جناب شما هستید . ملاحظه فرمایید چه تفا وتی فاحشی بین جناب شما و ان جلاد معروف حفیظ الله امین وجود دارد حتی او میدان تاریخ را از شما ربوده است . حال شما و یاد واره ها...حق دار ند ٬ پیروز ی انقلاب اسلامی را برای خود نجات بخش محسوب فرمایید . کندو کاو این مسله که پارا دایم و مشغله فکری ام را تشکیل میدهد بحث های گسترده ای را مطالبه میکند .
4--- می پندارم شاید ٬ مسله التهابی و عصبیت افرین پیرامون مقاله جنگ جلال اباد همان گذشته ماست ٬ که چون ایینه بر ناصیه ما اویخته است ٬ جناب شما در کتاب معروف تان اردو وسیاست که شماری از بد خواهان انرا به « حلقه دار» تشبه میکنند از پیوستن به « شورای نظار جمعیت اسلامی » و رهبری جنگ ها به نفع مسعود و ربانی بر ضد حزب اسلامی حکمتیار و قتل روزانه یک هزار شهروند تهی دست ٬ و نپذیرفتن پیشنهاد نماینده ملل متحد اقای بینین سیوان وبعدها در رکاب « شورای هم اهنگی » با شهامت اعتراف کرده اید ٬ این اعتراف تان را من همیشه ستوده ام و دوست نداشته ام که ساز مانهای طویل وعریض تعقیب جنایات جنگی قتل همه این شهروندان را خدای نا خواسته بدوش شما حواله کند ٬ اما درس تاریخ مبیین انست که نمی توان جنایت وادم کشی را در اسارت و پنهان نگهداشت ٬ محکمه تاریخ در افکار عمومی سند محکومیت ادم را امضا میکند . بقول ازرخش حافظی : «« تاریخ همچو پنجه نقاش چیره دست -- تصویر صادقانه از ما کشید نی است -- گر بد کنیم بد کند گر نیک نیک -- وز چهره ها نقاب تظاهر زدودنیست .»» . حال اگر کسی « اعترافات » شما را از کتاب اردو وسیاست دست چین ودر جای بیا ورد چنانچه که من در کتاب جنگها کابل و یا این روز ها بانو دوکتور نسرین که در سال ۱۹۹۲ در هییت صلح ملل متحد در کشورمان شامل بوده است و در کرسی های سفیر کبیر کشورش در ایران وپاکستان ودر مقام ارشد در سفارت کابل کار کرده ٬ اورده است محشر بر پا می شود تیر ها از کمانها رها می شود وحتی حریم شخصی هدف قرار میگیرد ٬ و ملعون تر انکه یک ادم با استفاده ای غیر مجاز از چند نام و از چند صفحه فیسبوک به حمله پرداخته با شلیک رگبار ها حریف را نا بود میکند . در یکی از کومنت تان مرا با استهزا قدوس جان ٬ که زدایش عترت نبوی را تلویحا تبیین میکند خطاب فرموده اید ٬ حال اجازه فرمایید من از نیت منزه ٬ جناب شما را نیز نبی جان خطاب کنم .
5--- جناب نبی جان ! زهر کلام شما حتی دوست مشترک مان پوهاند محمد هاشم قاهر ریس تعلیم و تربیه و معاون وزیر دفاع را نیز با سماجت و حقارت به سیخ ٬ کشیده ٬ است او که ٬ فرماندهی روز های دشوار جنگ جلال اباد را بعهده داشت و مصروف نگاشتن وقایع ان نبرد است ٬ با تواضع و فروتنی قابل وصفی بمن گفت ! حال هرکه تلاش میکند حوادث واقعی ان رویداد تاریخی را مخدوش وبا ستاره سازی و تیاتر بازی انرا از خود نماید ٬ من این اجازه را بکسی نمیدهم ٬که با فرافکنی و سناریو ها و انگاره ها ی تخیلی واقعیت ها ی ان نبرد را مخدوش نماید ٬ باید بدون هر متیسم و هیرو بازیهای متفرعن ٬ حقایق را بنویسم . حال که سخن پیرامون جنگ جلال اباد شگفته است اجازه فرمایید بحیث کسی که چه از لحاظ پارادایم فکری و ظیفوی وچه به لحاظ تحقیقات و پژوهش های گسترده یک مقدار معلومات بدست دارم فشرده بگویم که پیروزی در جلال اباد شبه سقفی است که ستون های انرا از سرباز جبهه تا شخص ریس جمهور که پیروزی به نام سترگ او به قرارگاه و معاونش جنرال محمد رفیع و و زرای قوای مسلح انبرهه گره خورده است ٫ بدوش بر داشته بود ند ٬ اما من هرکز نقش فرماندهان جنرالان هریک شاد روان غفور خان استاد انور و معاون وزیر دفاع محمد ظاهر سوله مل ٬ شهید بارک زی ٬ محمد اصف دلاور پوهاند محمد هاشم قاهر رحمت الله رووفی داکتر مانو کی منگل ٬ مبین مبین ٬ ی هعمر معلم ٬اسماعیل وردک ٬ قوماندان لوای ۱۵ تانک ٬ عبیدالله و عبدالصمد ٬ قیام الدین ٬ قاسم برهانی و جناب شما که سناریو ها را در رساله ی به نگارش در اورده اید . جنرال فقیر جنرال زمان و گلرنگ و صد ها تن دیگر که .هر کدام قابل ستایش اند . این ها حقی بزرگی بر ما دارند که با یستی درج صفحات تاریخ گردد . من هرکز حصول پیروزی را در جلال اباد که افتخار ملت است بکسی یا فردی که بخواهد با شعبده بازی به خود منحصر نماید هرکز پذیرفته نمیتوانم .
-- به پندارم جنگ خانگی گجسته ٬ فرافکنی ها که تبینی از « جرم شویی » و حواله تحقیر ها و اهانت ها که در صفحات فیسبوک و دشنامنا مه ها مشتعل نگهدا شته می شود ٬ شبه رود باری است که یک شاخه ان ٬ اگاهانه ٫ اب زلال به اسیاب سلفی های جهاد گر روانه می کند ٬ شاخه دیگر ان به دادگاها ی تعقیب جنایات جنگی و تطبیق عدالت انتقالی را ه می کشاید . در این باره من شهامت جناب سلیمان لایق شاعر بلند اوازه از جمع مان را می ستایم که باری از تلویزیون کابل فریاد بر اورد من برای نجات از این بد داوری ها و زدایش اتهامات از فرشته ها ی حزبم ٬حاضرم پیشاپیش همه در تطبیق عدالت انتقالی به دادگاه بروم ٬ بیایید من وشما با پیوستن به این کاروان طویل به نجات دها هزار حزبی های پاک گهر و دموکراتها که « گنهکاران بی گناه اند » بپیوندیم و تاریخ را شهامت بخشیم .
--- از همه سرورانیکه این دفاعیه را می خوانند دو التجا دارم : اول - با لطف مقاله نگاشته شده جنگ جلال اباد از قلم خانم نسرین کتونا دوکتور علوم نظامی را از نظر گذرانده ابراز نظر فرمایند که ایا مقاله در مطابقت یا برعکس در مغایرت با حیثیت و شرافت ملت افغانستان نگاشته شده است ٬ ایا حقارت ها و رکاکت های وارده از سوی حزبی ها ی جهادی ٬ بر نویسنده روا یا اینکه نا روا بوده است .
دوم : کمک : در جنگهای کابل بعد از تشکیل شورای هماهنگی که تنی چند از نخبگان سیاسی ونظامی ما با بریدن از مسعود و ربانی در رکاب شورای هما هنگی به حکمتیار پیوسته بودند و بعد از شکست ان در روز ۱۲ و۱۳ ماه جدی ۱۳۷۲ یک عده زیاد از دموکراتان که مخالف جنگ بودند بویژه یک عده سی نفری از رفقای ما در مکرویان به امر ربانی و مسعود توسط رسول رای شان سیاف دسته جمعی تیر باران گردیدند ٬ این ها حق سترگی بر ما دارند که حد اقل با یاد اوری و ثبت اسمای شان در صحیفه های تاریخ حرمت گذاری شوند ٬این قلم بدنبال دستبابی شهرت و خانواده های انهاست تا این تراژیدی را درج برگه های جنگ کابل نماید هرگاه دوستانیکه در این باره معلومات داشته باشند با معرفی انها به من منت گذارند .
با درود های نظامی . 26 ماه می . 2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر