خروج امریکا

 

   ما صلح و مدنیت میخواهیم :  

    یاد داشت روز :

 خروج قوای امریکایی از کشور  :

   دوره اشغال امریکا  در افغانستان  امروز مورخ « ۳۱ ماه اگست  ۲۰۲۱ م »«‌نهم شنبله ۱۴۰۰ خ  با خروج اخرین  نظامیان ان از میدان هوایی کابل به پایان رسید  . 

    حدود بیست سال قبل مورخ  ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۱ « چهارم ماه میزان ۱۳۸۰ خ» تیم تهاجمی امریکا  تحت رهبری گری شرون ، جنرال  سازمان استخبارات امریکا « سیا »  ذریعه یک هلی کوپتر کرایی بگونه قاچاقی  از مسیر تاشکند  به پنجشیر فرود امد  .   شرون در کتاب اش « ماموریت سقوط » نگاشته است ، که  اعضای رهبری شورای نظار اقایان  داکتر عبدالله ، قسیم  فهیم ، بسم الله محمدی  ، عارف سروری و دیگران بگرمی  از ما استقبال نموده بودند  . 

 استراتیژی امریکا را ظاهرا  سقوط  امارت اسلامی طالبان در حالی تشکیل داده بود    امارت اسلامی طالبان  رهبر القاعده  اسامه بن لادن  که سازمان او در بم گذاری در مراکز تجارتی نیویورک متهم شناخته شده ومهمان طالبان بود  به امریکا تسلیم نداده بود .  اما استراتیژی اصلی  ان با  حضور نظامی  در افغانستان حاکمیت بر قلب اسیا  پیشبینی گردیده بود .

   شرون ، و تیم همراه او با استفاده ابزاری از گروه های جهادی و ملیشه یی بنام ، ایتلاف شمال ، که در اخرین سنگر های شان درولسوالی  خواجه بهاوالدین ، شمال تخار مشرف به تاجکستان علیه طالبان میجنگیدند  و استخدام انها بحیث پیاده نظام ، و سازماندهی بمبارد مانها ی سه ماهه توسط  طیارات ثقیل منجمله  بی ۵۲  که  حدود سه صد هزار تن بم را بر سراسر کشور، جاهاییکه  محلات و قرار گاهای  حکومتداری  طالبان تصور شده بود فرو ریخته  و حکومت طالبان را به شکست و سقوط مواجه  نموده بودند .  

 امریکایی ها برای مشروعیت بخشی به تجاوز و اشغال ،  کنفرانس «  بن »‌ المان را   در اخر ماه دسامبر ۲۰۰۱ « قوس ۸۰ خ »  بر گذار نموده با یک چشم انداز  فاقد استراتیژیک و غیر عقلانی  از دو محور جهادی جنگهای داخلی که انها را یک  دریا خون وچند قتل عام  از هم  سوا میکرد ، یکی ان  ایتلاف شمال را  دوست بر گزیده   و قدرت دولتی را با هزینه های  سر شار بان سپرد .  و ان  گروه  جهادی دیگر ، طالب ها را دشمن معرفی نموده و تروریسم  خواند  ، و پنجاه کشور متحد خود را  برای سرکوب شان به افغانستان اورد 

    تهاجم و اشغال  ۲۰ ساله امریکا که  بحیث یک ماشین کشتار عمومی عمل کرد یکی از خونبار ترین برهه  تاریخی کشور ما رقم می خورد ، در حملات محور های جنگ در یکسو « امریکا  ، ناتو ،  و دولت اسلامی کابل ، و در سوی دیگر  امارت اسلامی طالب ها  مورد حمایت پاکستان ،  حد اقل  دوصدو پنجاه هزار غیر نظامی ،  و  شصت هزار نظامی های افغان   کشته شده و چندین  برابر ان  در حالی  مجروح و معیوب گردیدهاند که از تلفات طالبان هنوز ارقامی منتشر نگردیده است  . بقول بیهقی باید هزار بار قلم را بگریانیم  تا به شرح و بیان تلفات  انسانی و خونریزی  در بمباردمانها  و دست های الوده بخون  همه محور های جنگ بپر دازیم  . 

      امریکایی ها و غربی ها نیز  با هزینه های مصرفی   دو تریلیون  دالری خود  جمعا حدود  ۳۵۰۰ نفر تلفات  و چند برابر ان زخمی ها را متحمل گردیده اند .

    حال  امریکایی ها بعد از شکست و ترک افغانستان  بایستی اعتراف نمایند که در بیست سال گذشته  موفق به دولت سازی و  تغیر جامعه افغانی نگردیده کشور را  درباطلاق یک اشوب جدید  تحجر و عقب گرایی پرتاب نموده خود فرار نموده اند  .            امریکایی ها و متحدان  اش  ندانسته بودند  که  ساختار فکری گروهای جهاد گرا چه مجاهدین اسلاف و چه جهادی های  اخلاف با دموکراسی معاصر  در تعارض قرار دارد  و با صدور دموکراسی غربی نمیتوان  افغانستان را تغیر داد .

  ریس جمهور فرانسه  حال   در ختم خروج قوای ناتو در مصاحبه با تلویزیون  TF1 فرانسه اعتراف کرده است که‌«‌ دموکراسی را  نمیتوان در افغانستان تحمیل کرد،  مجاهد و طالب چنین ظرفیتی را ندارند .

 امریکا و ناتو در بیست سال حضور شان چنان  دولت و ارتشی را  ایجاد کردند  ،‌ که دربرابر چشمان قوتهای اشغال گر، چون  پر کاهی در بی سر انجامی بدست جهادی های طالبان سقوط کرد  

 حال مردم  افغانستان ، خسته و کوفته از مصایب  جنگ وجهاد  بیست ساله  میخواهند  در  صلح  مدنیت و رفاه  زندگی کنند  .

 طالبان پیروز میدان  در معرض یک ازمون جدی تاریخی  قرار گرفته اند .  با شعار های مذهبی ،نمی توان  شکم گرسنه  و علایق  مردم  جوانا ن و زنان را به  اموزش علم و فرهنگ  و ازادی های بشری مرفوع  کرد  ، حال برگشت به عقب به قرون وسطایی  ممکن نیست .  در چنین حالی  تغیر دادن خویشتن مطابق مطالبات عصر و ارایه خدمات ، مصونیت و قانونیت  به شهروندان  و رعایت میثاق های جهانی   الزامی است .که باید طالبان بان  متعهد گردند   .

 سختی گیری های غیر متعارف بر زنان و اقلیت های  قومی و مذهبی ، تقابل با فرهنگ معاصر  جامعه را یکبار دیگر دچار بحران خواهد کرد

  اتخاذ پالیسی های مصالحه و ،‌مذاکره با مخالفان از جمله در پنجشیر  که برای  تقابل و جنگ  راه پیمایی میکنند بعنوان   بر جسته ترین شاخص دینی و مدنیت  یک سرمایه گذاری سودمند  برای عبور از  بحران  فعلی  خواهد بود . 

  باید طالبان بدانند که  به قول  امام اعظم ، « بر مبنای چیزی فاصد نمیتوان اعمال شرعی انجام داد ، یعنی برای کار شرعی مبانی شرعی نیاز است » .  تا مشروعیت  قانونی متکی بر اراده مردم  بر قرار نگردد ،  جهانیان  حکومت را به رسمیت نشناسند ، قدرت دولتی فاقد مشروعیت خواهد بود .