۱۴۰۴ خرداد ۳۱, شنبه

مقاله قابل خواندن بمطالعه دوستان تقدیم است

بقلم: دکتور محی‌الدین عمیمور

وزیر و سفیر سابق الجزائر"

ترجمه: دکتور فضل الهادی وزين

خام‌اندیشی تاریخی خواهد بود اگر حمله‌ی شدید به ایران را بیرون از منطق جنگ‌های صلیبی، یا خارج از اندیشهٔ سیاسی‌ای که پشت تأسیس رژیم صهیونیستی قرار داشت، تحلیل کنیم. بلکه حتی نمی‌توان آن را جدا از ریشه‌های فرهنگی مردمی‌ای دانست که «کروسان» یا همان شیرینی‌های هلالی مخصوص صبحانه را برای مقابله با محاصرهٔ اسلامی شهرهای اروپایی ابداع کردند.

ساده‌لوحی سیاسی خواهد بود اگر احتمال تجاوز آینده را تنها به ایران محدود کنیم و از کشورهای چون پاکستان، ترکیه، بلکه حتی افغانستان غافل شویم. دربارهٔ جهان عرب هم نیازی به توضیح نیست، نگاه تاریخی به کنیزان و خواجه‌ها همچنان در بستر تاریخ ادامه دارد.

از خوانندگان پوزش می‌طلبم که برای فهم تحولات امروز، نگاهی سریع به گذشتهٔ نزدیک دارم.

پیگیری شخصی‌ام در زمینهٔ روابط ایران و جهان عرب از میانهٔ دههٔ هفتاد میلادی آغاز شد؛ زمانی که الجزایر تحت رهبری هواری بومدین توانست فضای مناسبی برای آشتی ایران و عراق فراهم کند. این آشتی با توافقنامه‌ای که میان «رضا پهلوی» شاه ایران و «صدام حسین» معاون رئیس‌جمهور عراق در مارس ۱۹۷۵ در الجزیره امضا شد، به حقیقت پیوست. این توافق با مدیریت مستقیم وزیر خارجهٔ وقت الجزایر، عبدالعزیز بوتفلیقه، بدون هیچ‌گونه دخالت یا فشار در مسیر آن، عملی شد.

در آن دوران نه از اختلافات شیعه و سنی خبری بود، نه از تضاد عرب و فارس سخنی به میان می‌آمد. اما روشن بود که قدرت‌های شمالی علاقه‌ای به آشتی بغداد و تهران نداشتند، و این را از گفت‌وگوی میان ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور آمریکا، و هواری بومدین در سفرش به واشنگتن در آوریل ۱۹۷۴ درک کردم. در این دیدار بومدین خطاب به نیکسون گفت: «شما می‌خواهید اسرائیل دومی را در مشرق‌زمین برپا کنید». هنری کیسینجر، وزیر خارجهٔ وقت، سریعاً توضیح داد که منظور حمایت آمریکا از آرزوهای کردهاست.

طبیعی بود که این موضع الجزایر خشم برخی رهبران کُرد را برانگیزد، کسانی که در آن زمان مهره‌هایی در دستان شاه ایران و دولت بریتانیا بودند. اما عجیب اینجا بود که حتی برخی رهبران عرب نیز با اتهامات غیرمنطقی و فاقد درایت سیاسی، الجزایر را متهم کردند که ایران را تقویت کرده است.

در اواخر دههٔ هفتاد اوضاع دگرگون شد. همان رهبران عربی که پیش‌تر در آغوش شاه ایران می‌زیستند، پس از سقوط او ۱۸۰ درجه تغییر موضع دادند؛ چرا که ایران نیز موضع خود را نسبت به رژیم صهیونیستی به همان میزان تغییر داده بود – و این نکته‌ای بسیار اساسی بود.

از آن پس، ناگهان شروع کردند به نوشتن و گفتن دربارهٔ انحرافات تشیع و جرایم تاریخی علیه صحابه پیامبر، و حتی تا آنجا پیش رفتند که «تهران» را از «تل‌آویو» برای جهان عرب خطرناک‌تر دانستند. در این فضا، کشورهای عربی به عراق برای مقابله با "لولوخورخورهٔ ایرانی" کمک کردند، سلاح‌های کهنه‌شان را چند برابر قیمت به بغداد فروختند، و بیکاری‌شان را با اعزام کارگران کشاورزی به جبهه‌ها کاهش دادند!

با آغاز جنگ ایران و عراق در سپتامبر ۱۹۸۰، تعصبات قومی و مذهبی تشدید شد. سراسر جهان عرب شاهد شکاف بزرگی بود که اغلب کشورهای مشرق‌عرب در برابر ایران قرار گرفتند. نقش آمریکا و قدرت‌های شمالی در شعله‌ور نگه‌داشتن آتش این جنگ نیز دیگر پنهان نبود.

الجزایر اما جانب هیچ طرفی را نگرفت. رئیس‌جمهور شاذلی بن جدید، که پس از بومدین در سال ۱۹۷۸ به قدرت رسید، گفت: "ما نمی‌خواهیم جنگ میان دو کشور همسایه، به جنگ نژادی میان دو ملت تبدیل شود".

شگفت آنکه، همان‌هایی که در دههٔ ۸۰ از عراق در برابر ایران حمایت کردند، بعدها در دو مرحله، علیه عراق جنگ به راه انداختند؛ حتی اگر در دههٔ ۹۰ به دلیل اشتباه تاریخی صدام در حمله به کویت توجیه‌پذیر باشد.

در دههٔ ۲۰۰۰، میزان خصومت به جایی رسید که یک کشور عربی حتی اجازه نداد هواپیمای رئیس‌جمهور شاذلی برای سوخت‌گیری در فرودگاهش فرود آید، در حالی‌که او در تلاش برای جلوگیری از نابودی عراق بود.

موضع الجزایر بر مبنای درکی راهبردی از امنیت ملی عربی – اسلامی بنا شده بود. این درک بر آن استوار بود که جهان عرب و جهان اسلام، دو بال مکمل یکدیگرند و هر یک عمق راهبردی دیگری را تشکیل می‌دهد.

بر این اساس، رهبران آگاه عربی از برنامهٔ هسته‌ای پاکستان حمایت کردند؛ برنامه‌ای که تحقق آن مدیون نقش محوری هواری بومدین، ملک فیصل عربستان، معمر قذافی، و شاید برخی دیگر از رهبران بود که ترجیح دادند در پشت پرده بمانند.

وقتی بفهمیم تحولات امروز نتیجهٔ نفوذ گسترده‌ای است که در ابتدا به آن توجه نشد، دلیل تلاش دشمن برای نفوذ به کشورهای آفریقایی جنوب صحرا را درک خواهیم کرد؛ منطقه‌ای که به‌همراه شمال آفریقا، قلمرو امنیت ملی مشترک محسوب می‌شود. برخی از این تلاش‌ها، بیانگر سادگی یا غفلت برخی، و حتی خیانت آشکار به نفع دشمن صهیونیستی است.

در اینجا، به‌جای تکرار گذشته، کافی‌ست بگویم که امروز، پس از کمپ‌دیوید، اسلو و وادی عربه، مرزبندی اصلی در جهان عرب، موضع‌گیری نسبت به مقاومت فلسطین است. هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که ایران، چه به‌طور مستقیم و چه از طریق حزب‌الله، از مقاومت فلسطین پشتیبانی کرده است. به‌ویژه پس از پیروزی حزب‌الله در برابر تهاجم صهیونیستی، این جنبش به یکی از عوامل توازن سیاسی لبنان بدل شد.

امروز، به‌خاطر حفظ عفت سیاسی، قصد ندارم به ضعف‌های امنیتی ایران یا خطاهایش در برآورد رفتار رژیم صهیونیستی پس از عملیات «طوفان الأقصی» بپردازم، یا از ترورهای اخیر و ضعف دستگاه تبلیغاتی ایران سخن بگویم.

در ۱۷ آوریل ۲۰۲۴ فقط گفتم: مسائل بزرگ با خودستایی حل نمی‌شود، بلکه نیاز به بازنگری، نقد درون‌گرا و اصلاح واقعی دارد.

آن روز همچنین گفتم: ایران نفهمید که هیچ جنگی بدون قدرت رسانه‌ای پیروز نخواهد شد. اگر «هالیوود» نبود، جنگ جهانی دوم نیز چنین بازتاب گسترده‌ای نمی‌داشت.

چه باید کرد؟

از داستان سه گاو خسته‌ام و دیگر تکرارش نمی‌کنم. تنها می‌گویم: اگر ایران سقوط کند، همه‌مان زیر سلطه رژیم صهیونیستی خواهیم رفت؛ حتی آنان که دم از "صبر استراتژیک" می‌زنند، یا به "ادیان ابراهیمی" دل بسته‌اند، یا شیفتهٔ "یورش‌های شبانه[ برای عیاشی و خوشگذرانی]" هستند.

صهیونیست‌ها با کشورهای ما چنان خواهند کرد که توریست‌های اسرائیلی با هتل‌های دوبی، یا نظامیانشان با سربازان مصری در صحرای سینا کردند. هیچ‌کس از تحقیر آنان در امان نخواهد ماند، حتی آنان‌که درهای اتاق خوابشان را به روی‌شان گشوده‌اند.

تنها نادان است که به کسانی اطمینان کند که در برابر خدا نیز جدل می‌کنند و می‌خواهند او را با بازی‌های زبانی فریب دهند؛ همان‌گونه که قرآن در سوره بقره اشاره کرده است.

جهان عرب، در نتیجهٔ ایستادن در برابر خلافت عثمانی و مشارکت در «انقلاب بزرگ عربی» به رهبری لورنس، خسارت بسیاری دید. برای مدت‌ها نتوانست اعتماد پاکستان را جلب کند، زیرا در دورهٔ بی‌طرفی جهانی، بیشتر به هند نزدیک بود – دوره‌ای که با رفتن ایندیرا گاندی رو به افول نهاد.

خلاصه بگویم: سقوط ایران، آغاز سقوط همگانی‌ست. شاید این سقوط شامل تاج‌وتخت‌هایی هم شود که نقش تاریخی‌شان به پایان رسیده؛ همان‌گونه که شاه ایران و ضیاءالحق در پاکستان به پایان راه رسیدند.

امروز لحظهٔ حقیقت برای جهان عرب است.

ایران، از مردانگی چیزی کم‌تر از افغانستان یا یمنِ حوثی ندارد. اما اگر تهران سقوط کند، دیگران چاره‌ای جز ترک صحنه نخواهند داشت، حتی اگر فرصت بستن چمدان‌ها هم نیابند.

امروز باید بفهمیم که نبرد غزه، بخشی از نبرد تهران است و امتداد همان جنگی‌ست که اوربان دوم آغاز کرد. سقوط واقعی امت، در پذیرش ادامهٔ پرچم رژیم صهیونیستی بر فراز سرزمین‌های ما، و در تدارک کاروان‌های پشتیبانی از سربازانش، و در سرنگونی موشک‌هایی است که ایران برای دفاع از موجودیتش به‌سوی دشمن پرتاب می‌کند. سقوط همچنین در بازداشت کسانی است که در کاروان‌های کمک انسانی شرکت می‌کنند، صرفاً به‌دلیل داشتن گذرنامهٔ فرانسوی، شاید از مهاجران مغرب عربی باشند، یا حتی فرانسویانی که گمان کردند اسلام‌آوردن برای‌شان مصونیت می‌آورد در سرزمینی که خود را حامل پرچم اسلام می‌خواند.

تردیدی نیست که پایان هوشمندانهٔ «نتانیاهو» باید همچون پایان موسولینی باشد؛ به دستان مردم و نه همچون هیتلر با خودکشی. چرا که تاریخ خواهد گفت – اگر ما بخواهیم و باورش کنیم و «بنی‌عم» را نیز قانع سازیم – که او به یهود جهان خیانت کرد، وجههٔ آنان را لکه‌دار ساخت، آنان را همچون شتری مبتلا به جرب، از جامعه جهانی منزوی ساخت، و یاد بن‌گوریون را خیانت‌آمیز به فراموشی سپرد. پیروزی‌های او در واقع شکست‌های تاریخی یهود بودند، شکست‌هایی که حتی در دوران فرعون موسی نیز تجربه نکرده بودند. فرزندانش باید او را لعنت کنند، حتی اگر ما از سرزنش او کوتاهی کنیم.

باید قدرت‌های شمالی درک کنند که امروز به یقین رسیده‌ایم: سفر به بیت‌المقدس اشغالی، از نوامبر ۱۹۷۷ تا امروز، و هر آنچه پس از آن آمد، نه خدمت به صلح، بلکه ادامهٔ جنگ صلیبی‌ای بود که دیگر فروش آن در بازار اندیشهٔ امروز ممکن نیست.

پ.ن: اصل عربی مقاله را در بخش تبصره ها(کمنت)گذاشته ام.

---

نویسنده: دکتر محی‌الدین عمیمور – متفکر، سفیر، وزیر پیشین اطلاع‌رسانی الجزایر و سخنگوی رسمی رئیس‌جمهور هواری بومدین بود.

کاپی

همه واکنش‌ها:

1 نظر

پسند

نظر دادن

اشتراک‌گذاری

صفحه اصلی

ایجاد پست

سید، در ذهنت چه می‌گذرد؟

ویدیوی زنده

عکس/ویدیو

احساس/فعالیت

پست‌های فید خبری

هوډ-تعهد د سولی او ملی یووالی ، افغانستان متمدن ،دجگړی او تفرقی پرضد 🇦🇫،

Mohammad Ibrahim Shams ۱۵h

Gulzar Kaweshهوډ-تعهد د سولی او ملی یووالی ، افغانستان متمدن ،دجگړی او تفرقی پرضد 🇦🇫،

Gulzar Kawesh ۲۳h

ممکن است تصویر ‏‏‏۲‏ نفر‏ و ‏دفتر بیضی‏‏ باشد

Mohammadullah Hamdard

سفارت چین فهرستی از کشورهایی که پس از جنگ جهانی دوم توسط آمریکا بمباران شدند را منتشر کرده است :

………………………………………………………………

• ژاپن - ۶ و ۹ اوت ۱۹۴۵ (حمله اتمی به هیروشیما و ناگازاکی)

• کره و چین - ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ (جنگ کره)

• گواتمالا - ۱۹۵۴

• اندونزی - ۱۹۵۸

• کوبا - ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۱

• گواتمالا - ۱۹۶۰

• کنگو - ۱۹۶۴

• لائوس - ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳

• ویتنام - ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۳

• کامبوج - ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰

• گواتمالا - ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۹

• گرانادا - ۱۹۸۳

• لبنان - ۱۹۸۳ و ۱۹۸۴ (حمله به اهداف در لبنان و سوریه)

• لیبی - ۱۹۸۶

• السالوادور - ۱۹۸۰

• نیکاراگوئه - ۱۹۸۰

• ایران - ۱۹۸۷ (عملیات علیه نیروهای ایرانی در خلیج فارس)

• پاناما - ۱۹۸۹

• عراق - ۱۹۹۱ (جنگ خلیج فارس)

• کویت - ۱۹۹۱

• سومالی - ۱۹۹۳

• بوسنی - ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵

• سودان - ۱۹۹۸

• افغانستان - ۱۹۹۸

• یوگسلاوی - ۱۹۹۹

• یمن - ۲۰۰۲

• عراق - ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ (نیروهای مشترک آمریکا و بریتانیا)

• عراق - ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۵

• افغانستان - ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۵

• پاکستان - ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵

• سومالی - ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ و ۲۰۱۱

• یمن - ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱

• لیبی - ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵

• سوریه - ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵

این فهرست شامل بیش از ۲۰ کشور است. هرگز نباید فراموش کنیم که تهدید واقعی برای جهان کیست.

تمام این دنیای ریاکار در سکوت نشسته است.

این لیست باید به طور مداوم در تمام کانال های ممکن پخش شود و ویدیو بسازید از افشای این همه تفاله غربی و یاد آوری جنایات آمریکا علیه کشورهای دیگر.

همه واکنش‌ها:

پسند

نظر دادن

اشتراک‌گذاری

Abdul Mukhtar

۹h

ممکن است تصویر ‏‏‏۲‏ نفر‏ و ‏متنی که می گوید ‏‎HS OC‎‏‏‏ باشد

Jilani رزمنده گان Giulshaniar

۱۶h

مصاحبه رهبر حزب کمونیست روسیه:

نتانیاهو با حمله به ایران به 5ر1 میلیارد مسلمان اعلام جنگ کرده!

«مردم اسرائیل گروگان نتانیاهو شده اند.»

مصاحبه کومسومولسکویا پراودا، (ارگان سازمان جوانان حزب کمونیست فدارسیون روسیه) با گنادی زیوگانف دبیر کل کمیته مرکزی حزب کمونیست فدراسیون روسیه و رئیس فراکسیون این حزب در دومای دولتی این کشور.

زیوگانف در این مصاحبه گفت:

من تا به حال به عنوان یک ناظر و (تا حدودی) شرکت‌ کننده در تمام درگیری‌های نظامی اخیر جهان بوده ام. اما هرگز فکر نمی‌کردم که اروپا وارد رویارویی مستقیم با روسیه شود. من سال‌ها در شورای اروپا کار کردم، طی آن مدت با چهره‌های قابل احترامی در آن شورا ملاقات داشتم. متأسفانه هم اینک سیاستمداران در آن مجلس آنقدر حقیر شده‌ اند که برخی حتی عقل سلیم خود را کاملاً از دست داده‌ اند.

باز می گردیم به درگیری فعلی در خاورمیانه... در باره جنگی که آنگلوساکسون‌ها به راه انداختند و امروز شاهد آن هستیم... بدیهی است که این درگیری ها با استفاده از روش‌های ترکیبی انجام می‌ شود و فقط سلاح‌های هسته‌ ای تا به حال مورد استفاده قرار نگرفته‌ اند. این در حالی است که فرودگاه‌ ها و مناطق استراتژیک نظامی و اقتصادی در حال حاضر گلوله‌ باران می‌شوند. آنگلوساکسون‌ها و اعضای ناتو در درجه اول پشت این حوادث قرار دارند. هیچ کس دیگری قادر به انجام چنین عملیات شیطانی نیست.

اگر به نحوه حمله و گلوله‌ باران ایران توسط اسرائیل و نابودی و کشتن فرماندهان نظامی، غیرنظامی و نحوه نابودی دانشمندان هسته‌ ای نگاه کنید، همان کامیون‌ها، همان پهپادهایی را خواهید دید که در منطقه ایرکوتسک، مورمانسک و بخش‌های دیگری از مناطق روسیه (بنام اوکراین) استفاده شد. این همان روش‌ شناسی، همان شیوه ها، همان سیاست پلید، کثیف و نفرت‌ انگیزی است که حملات تلافی‌ جویانه را در پی دارد…

با این تفاوت که کشور ما از جانب یک مثلث هسته‌ ای محافظت می‌ شود، یعنی موشک‌های سیلویی و همچنین موشک‌ های دریایی و هوایی. ما دو یا حتی سه نسل از اتحاد شوروی تا روسیه، حداقل دو بودجه دولتی خود را به طور کامل، در پتانسیل موشک‌های هسته‌ ای سرمایه‌ گذاری کرده‌ ایم... زیرا که این یک مساله حیاتی و امنیت استراتژیک است... ما بارها شاهد بوده ایم که چگونه کشورهایی بدون چنین سپراستراتژیکی نابود می‌ شوند: یوگسلاوی، عراق، لیبی، سوریه...

من قبل از بمباران یوگسلاوی تمام شب را با سلوبودان میلوسویچ (دولتمرد صرب یوگسلاوی) گذراندم و به او گفتم که اگر تسلیم خواسته های آمریکایی‌ ها شود و با آنها توافقنامه‌ های نابرابر امضاء کند، آنها همچنان او را سرنگون (و در لاهه زندانی می‌ کنند) و می‌ کشند. و این همان چیزی بود که اتفاق افتاد. او در زندان به طرز عجیبی دچار مشکلات جسمی شد که من نماینده خود را به آنجا فرستادم. ما نامه‌ ای رسمی نوشتیم تا او را برای درمان آزاد کنند، اما آمریکایی‌ها او را آزاد نکردند و سر انجام او را کشتند...

من برای مراسم تشییع جنازه وی به بلگراد رفتم. باید اذعان کنم که من هرگز شاهد چنین تجمع کثیر و قدرتمندی نبوده ام. حدود یک میلیون شهروند آن کشور به آن مراسم آمدند، صحبت کردند، گریه کردند... آری! می‌ توانید گریه کنید، اما باید اقدام کنید و از حملات پیشگیری کنید. هیچ وقت برای سوگواری گذشته دیر نیست، اما دیگر بی‌ فایده است، باید از آن نتیجه بگیرید.

من در آستانه جنگ‌های خاور میانه و حملات وحشتناک به برخی از کشورها، با رهبران جهان عرب دیدار کردم: صدام حسین در عراق، معمر قذافی در لیبی، حسنی مبارک در مصر. از طرف ناتو، تقریباً با همه آنها به وحشیانه‌ ترین و بی‌ شرمانه‌ ترین شکل ممکن برخورد شد. و اکنون این وحشی گری در چارچوب جنگی که علیه ایران آغاز شد، تکرار می‌ شود.

می پرسید که آیا ما در آستانه جنگ جهانی سوم هستیم؟ به اعتقاد من، جنگ جهانی سوم در حال وقوع است، فقط بدون استفاده از سلاح‌های هسته‌ ای. اگرچه در طول این درگیری، در تل‌آویو اعلام کردند که می‌ توانند از سلاح اتمی هم استفاده کنند. اما آنها در پاسخ از پاکستان شنیدند که اگر این اتفاق بیفتد، پاکستان از سلاح‌های هسته‌ ای خود علیه اسرائیل استفاده خواهد کرد. آنگاه یک وضعیت کاملاً غیرقابل کنترل آغاز می‌ شود. کاملاً.

آیا می‌ دانید چرا چند روز پیش ترامپ، اجلاس گروه هفت را ترک کرد؟ او از این نوع جلسه‌ها خسته شده است، زیرا کسی نیست که در آنجا با او گفتگوی جدی داشته باشد.

در آن جلسه ترامپ نمی‌ خواست با زلنسکی هم صحبت شود، زیرا که در اوکراین شاهد یک بازی خونین است که توسط اتحادیه اروپا هدایت می‌شود. البته نکته مهم اینست که رئیس جمهور آمریکا فوراً جلسه شورای امنیت ملی (آمریکا) را تشکیل داد. جلسه تقریباً یک ساعت و نیم طول کشید. پس از آن، هیچ اطلاعی به خبرنگاران داده نشد، هیچ. اما در همین جلسه تصمیم گرفته شد تا فوراً کارکنان سفارتخانه ایالات متحده را از اسرائیل فرا بخوانند. موضوعی که قبلاً رسماً آن را اعلام کرده‌ بودند. آنها فوراً تمام زرادخانه خود را در خاورمیانه در حالت آماده‌ باش جنگی قرار داده‌ اند که در آنجا بیش از 40 هزار سرباز و افسر دارند.

حال توجه کنید که چنانچه تنگه هرمز بسته شود، (که بستن آن با مین آسان است)، این در حالی است که 20 درصد از نفت و 40 درصد از گاز مایع جهان از آن تنگه عبور می‌کند، خب! عواقب آن چه خواهد بود؟ این عمل نه تنها باعث شوک در بازار جهانی می‌ شود، بلکه بسیاری از کشورها اقتصادشان فلج می‌ شود و سپس همه چیز مانند یک خانه مقوایی فرو می‌ ریزد. در هر صورت اوضاع منطقه به بالاترین سطح فاجعه رسیده است.

بله! وضعیت به شدت متشنج است...

- اکنون موضع روسیه و ابتکارات ولادیمیر پوتین در باره توانایی ما برای میانجیگری در حل مناقشه خاورمیانه را چگونه ارزیابی می‌ شود؟...

زوگانف: من بر این باور هستم که رئیس جمهور ما این خط سیاسی را بسیار شایسته، شجاعانه و با وقار دنبال می‌ کند. پوتین قبلاً با همه رایزنی کرده است: با نتانیاهو و با رهبری ایران.

نتانیاهو مردم رنج کشیده کشور خود (و همسایگان) را گروگان گرفته و می‌ گیرد. او در واقع به عنوان یک عامل تحریک کننده عمل می‌ کند. اگر اکنون در اسرائیل انتخابات برگزار می‌شد، او هرگز رأی نمی‌ آورد. زیرا او مردم را در معرض چنین خطر وحشتناکی قرار می‌ دهد. گذشته از همه اینها، او در اصل به کل جهان اسلام، دنیایی که یک و نیم میلیارد انسان در آن زندگی می‌ کنند، از جبل الطارق تا اندونزی، اعلام جنگ کرده‌ است. آنها فرهنگ، اعتقادات و ایده‌های خودشان را دارند و باید مورد احترام قرار گیرند. بنابراین، اکنون زمان “x” است و ما باید اقدام لازم را انجام دهیم.

سایت حزب کمونیست روسیه

بهار ستان اندیشه «ستایشگر روشنگری»