افغانستان ٬ حقوق زنان
بهانه ای برای تبلیغات جنگی ٬ سی آی ای
نوشتۀ ژولی لوسک
مرکز مطالعات جهانی سازی، 14 آوریل 2013
منطقه : آسیا، خاورمیانه و آفریقای شمالی
مضمون : حقوق زنان، جنگ ایالات متحده، ناتو
ترجمه توسط حمید محوی
موضوع حقوق زنان بیش از پیش به عنوان ابزار تبلیغاتی برای اهداف امپریالیستی به کار بسته می شود.
رؤسای دولت های غربی، نمایندگان سازمان ملل متحد و سخنگویان نظامی دائما در همآهنگی با یکدیگر در مورد ابعاد بشر دوستانۀ اشغال افغانستان طی اکتبر 2001 توسط ایالات متحده و ناتو تجلیل به عمل می آورند و هدف از چنین اشغالی را به عنوان مبارزه علیه اصول گرایان مذهبی، و یاری رساندن به دختر بچه ها برای راه یابی به مدرسه و آزاد سازی زنان از سیطرۀ طالبانی ها جلوه می دهند.
از دیدگاه منطقی ابعاد چنین جنگ بشر دوستانه ای در افغانستان قابل اعتراض است. فراموش نکنیم که القاعده و طالبان در آغاز جنگ شوروی و افغانستان، در چهار چوب عملیات سرّی سی آی ای از پشتیبانی ایالات متحده برخوردار بودند.
جمعیت انقلابی زنان افغانستان وضعیت به شکل زیر توصیف می کند :
«امریکا و متحدانش، اشغال نظامی افغانستان را به نام «ارمغان آزادی و دموکراسی به مردم افغان» توجیه نمودند. لیکن چنانچه تجربه سه دهه اخیر نشان داد، امریکا در برخورد به سرنوشت مردم ما اساساً منافع سیاسی و اقتصادی خود را مطمح نظر قرار داده، میهنفروشترین، ضد دمرکراتیکترین، فاسدترین و زنستیزترین باندهای بنیادگرا را تمویل و تجهیز نموده است» (1)
این ایالات متحده بوده است که رژیم طالبان را در افغانستان به سال 1996 مستقر کرد، یعنی استراتژی سیاست خارجی که به نابودی حقوق زنان در افغانستان انجامید :
«در چهار چوب حکم ریاست جمهوری در خصوص امنیت ملی و رویکرد راهبردی 166، کمک ایالات متحده به بریگادهای اسلامگرا از راه پاکستان تنها به کمک های نظامی نوعی منحصر نبود. به میانجیگری نمایندگی ایالات متحده برای انکشاف بین المللی، واشینگتن در عین حال روند ارشاد اعتقادات مذهبی به هدف الغای مؤسسات مدنی (لائیک) را پشتیبانی و تأمین مالی می کرد»(2)
ایالات متحدۀ آمریکا سخاوتمندانه مدارس مذهبی را تأمین مالی می کرد :
«پیش از جنگ شوروی_افغانستان، آموزش در افغانستان به شکل گسترده مدنی بود. ایالات متحده با تشویق آموزشهای سرّی موجب تخریب آموزش مدنی شد. تعداد مدارس مذهبی با بودجه های سی آی ای از 2500 در سال 1980 به بیش از 39000 در سال 2001 رسید.»(2)
زنان امروز افغانستان
(AFP Photo / Shah Marai)
زنان افغان در سالهای 9197 پیش از مداخلات سی آی ای
مردم ایالات متحده نمی دانند که کشور خود آنها در مجموعه کتابهائی که در دانشگاه نبراسکا تهیه شده، آموزش جهاد طلبان را تدارک دیده بوده است :
«در چهارچوب اقدامات سرّی به هدف تحریک مقاومت علیه اشغال شوروی، ایالات متحده میلیون ها دلار برای تهیۀ و تدارک کتابهائی انباشته از تصاویر خشونتبار و آموزش اسلامی و مبارز برای دانش آموزان افغان اختصاص داده است. نخستین کتاب ها، انباشته از گفتمان جهاد طلب و تصاویر اسلحۀ گرم، فشنگ، سرباز و مین در برنامۀ نظام آموزشی افغان به خدمت گرفته شده است. حتی طالب ها از این کتاب های صادر شده توسط ایالات متحده استفاده کرده اند. کاخ سفید از وجهۀ مذهبی دفاع می کند و با پیش کشیدن فرهنگ افغان و آمیختگی آن به اصول اسلامی، این کتاب ها را کاملا مطابق بر سیاست و قوانین ایالات متحده تلقی می کند. با این وجود حقوق دانان این موضوع را زیر علامت سؤال برده اند و می پرسند که آیا این کتابها با قانون اساسی در تضاد نبوده و آیا هزینه ای که از صندوق مالیات دهندگان برداشت شده صرف تبلیغ امور مذهبی نشده است؟
نمایندگان بنیاد ایالات متحده برای انکشاف بین المللی اعلام کردند که مواد اسلامی را دست نخورده باقی گذاشتند زیرا بیم آن را داشتند که مربیان افغان در فقدان اندیشۀ اسلامی کتابها را نپذیرند. سخن گوی بنیاد انکشاف بین المللی ایالات متحده، کاترین استراتوس اعلام کرد که بنیاد او لوگوی خودش را و هر گونه نشان دولت ایالات متحده را از متن های مذهبی حذف کرده است. و علاوه بر این او اظهار داشت که «تشویق آموزش مذهبی جزء سیاست های انکشاف بین المللی ایالات متحده نیستف ولی با این طرح ما گامی به پیش برداشتیم که هدف اصلی [...] آموزش وظایف مدنی به کودکان می باشد». این کتابها که در آغاز سالهای 1980 با بودجۀ بنیا دانکشاف بین المللی ایالات متحده در دانشگاه نبراسکا در اوماها و مرکز پژوهش های افغان تهیه شده به زبانهای اصلی افغان، دری و پشتون منتشر شده است. این بنیاد 51 میلیون دلار به برنامه های آموزش دانشگاهی در افغانستان بیت سالهای 1984 و 1994 اختصاص داده است.» (واشینگتن پست، 23 مارس 2002)
نگاهی به گذشته
پیش از به قدرت رسیدن مجاهدین در 1992، زنان افغان شیوۀ زندگی خیلی مشابهی به زنان غربی داشتند (به عکس زیر نگاه کنید) 
دانشگاه کابل در سال های 1980
در سال های 1980 «کابل یک شهر چند ملیتی بود. هنرمندان و هیپی ها در پایتخت افغانستان رفت و آمد داشتند. زنان در دانشگاه شهر به تحصیل در رشته های کشاورزی، مهندسی و امور تجاری می پرداختند و در دستگاه های دولتی پست حرفه ای داشتند.» زنان به عنوان نماینده در مجلس انتخاب می شدند، حق رانندگی داشتند، مسافرت می کردند و در کنار مردان زنذگی می کردن بی آن که به مجوز خاصی نیاز داشته باشند. به شکل طنز آمیزی، حقوق زنان پیش از قیام جهاد طلبان به پشتیبانی ایالات متحده به شکلی که جمعیت انقلابی زنان افغان توضیح داده است در مقاله ای به تاریخ 2010 در «فورین پلیسی» تأیید شده است، سخنگوی واشینگتن پست که ساموئل هانتینگتون بنیانگذار آن بود :
برخی ممکن است تصور کنند که تخریب این شیوۀ زندگی در افغانستان محصول مستقیم تهاجم شوروی به افغانستان بوده است، ولی در واقع چنین تخریبی با پشتیبانی ایالات متحده و به روی صحنه آمدن مجاهدین و القاعده صورت گرفت. حرکت شوروی برای پشتیبانی از دولت طرفدار شوروی در کابل برای مقابله با شورش یعنی جهاد مجاهدین اسلامگرایی اغاز شد که به شکل مخفیانه از سوی سی آی ای پشتیبانی می شدند، یعنی موضوعی که زیبیگنیف برژینسکی، مشاور سیاست امور خارجۀ ایالات متحده نیز آن را باشناسی کرده است :
«درواقع، 3 ژوئیۀ 1979 رئیس جمهور کارتر نخستین حکم کمک به مخالفان رژیم دموکراتیک را امضا کرد. در آن روز، من یک پیغام برای رئیس جمهور فرستادم، که طی آن توضیح دادم که به اعتقاد من این کمک ها موجب مداخلۀ نظامی شوروی ها خواهد شد[...]
عملیات سرّی راهکار بسیار خوبی بود، و موجب کشاندن روسها در دام افغانها شد، می خواهید که از این بابت متأسف باشم؟ روزی که شوروی ها رسما در مرز افغانستان نفوذ کردند، برای رئیس جمهور نوشتم : «حالا ما فرصت آن را خواهیم یافت که ویتنام شوروی ها را به آنها عرضه کنیم.»(4)
سال 1982، رئیس جمهور رونالد ریگان فضا پیمای کلمبیا را به «مبارزان آزادی» تقدیم کرد، یعنی اسلام گرایانی که در افغانستان مورد حمایت ایالات متحده بودند، و آنها را به نام مجاهدین القاعده و می شناسیم. (به ویدئوی مستند زیر نگاه کنید)
رونالد ریگان : «کلمبیا گواه بر بزرگترین تمایلات انسان در زمینۀ علم و تکنولوژی می باش دبه همان معنائی که مبارزات مردم افغان گواه بر بزرگترین تمایلات انسان برای آزادی است.»
سال 1985 رونالد ریگان با مجاهدین ) ملاقات می کند :
«این افراد معادل پدران بنیانگذار ایالات متحده هستند»
با این وجود دولت های ایالات متحده و کشورهای عضو ناتو مدعی هستند که حضور نظامی آنها در افغانستان در خدمت دفاع از حقوق زنان بوده است. در واقع این حقوق با ورود رژیم مجاهدین که مورد حمایت واشینگتن بودند از بین رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر