برگهای ازکتاب جنگ های کابل ٬ فصل زندانهای شخصی . زندان قلعه حیدرخان پغمان

   برگهای از کتاب جنگ های کابل
 فصل زندانهای شخصی در جنگ ها                                                              

***********************

زندانهای شخصی تنظیم اتحاد «دعوت » اسلامی
        مربوط عبدالرب رسول سیاف

آقای سیاف در ششم ماه جدی سال ۵۸ ۱۳ که فقید ببرک کارمل با عفوعمومی زندانیان حکومتش را آغاز کرد ٬از زندان پلچرخی رها و به پاکستان که با استفاده ابزاری از تند روان مذهبی افغان به تولید و شعله‌ور نمودن جهاد پرداخته بود٬ پیوست ٬ و منبعث از روابط گسترده 

ای سلفی گری تشکلی  بنام « اتحاد اسلامی » را ایجاد و شمشیر عداوت بر کشید . با گسترش جنگ‌های عظمت طلبی زیر نام جهاد ؟ ٬ و بخاطر تعمیل انواع مجازات بر مخالفان و جهاد ستیزان ٬ هنگامیکه شبکه استفاده از زندانهای شخصی در میان گروهای بنام مجاهدین متداول کشت اتحاد اسلامی سیاف نیز زندانهای متعدد ی را مفتوح کرد .

زندانهای شخصی سیاف بعد ازسال ۱۳۵۹خ درخاک پاکستان درمناطق زیرین موقعیت داشته است :

-- زندان باگزی در منطقه کرم ایجنسی در خاک پاکستان

-- زندان خوندی باکلور در صوبه سرحد
-- زندان ببو در ماورای سرحد
-- زندان محمد گارد ٬درکرم ایجنسی« مشترک با حزب اسلامی حکمتیار »                            -- زندان جاجی « مشترک با عرب‌ها ٬حکمتیار و ٬ربانی »

-- زندان مشترک عمومی  تنظیم ها در کراچی در سهراب کوت ٬ قلعه بالاحصار

زندانی ها در زندانهای شخصی اتحاد اسلامی تحت رهبری سیاف را ٬ در طول دهه شصت خورشیدی کارمندان دولتی ٬ منسوبان قوتهای مسلح ٬ اعضای حزب دموکراتیک « حزب وطن » متحدین سیاسی دولت افغانستان روشنفکران و اگاهان جهاد ستیز که جهاد افغانی را به اجتهاد همسایه آزمند نه یک روند دینی بلکه یک عظمت طلبی خشونت بار می پنداشتند اسیر یا گروگان و یا دستگیر میگردیدند تشکیل داده بود .

پروژه عدالت برای افغانستان در گذارش سال ۲۰۰۵ میلادی خود قید نموده است که در زندانهای رسول سیاف کمیت حدود ۱۵۰۰ تن زندانی حضور دایمی داشته و مورد شکنجه ها قرار گرفته و اکثراً اعدام گردیده اند .اتحاد اسلامی برای پاسداری و محافظت از زندانهایش اکثراً سلفی ها و اعضای سازمان القاعده و تند روان مذهبی که از دیگر کشور ها« ۱» جهت شرکت در جنگ‌ها که انرا از بداهت ٬ جهاد اسلامی ؟ پنداشته ٬ و با حضور گسترده در پاکستان در پیوند تنگاتنگ با رسول سیاف بسر می‌بردند استخدام نموده بود .گزینش عرب‌ها برای محافظت اززندان ها ی شخصی و تفویض صلاحیت های گسترده به آن‌ها در روند استنطاق از زندانی ها که در مجازات و اجرای شکنجه های متنوع از مهارت های ویژه برخور داربودند زندانی ها را به اعتراف مورد دلخواه طوری ناگزیر میکرد که فرایند اعدامش را در قبال می آورد .عرب‌های القاعده که با قداست اندیشی های جهادی که بدنبال کشتن و کشته شدن « شهادت ؟ » آمده بودند در کشتن زندانی ها که انرا ویزای عروج به جنت موعود می پنداشتند مسابقه می‌دادند . گذارش های وجود دارد که عرب‌هاو جهادی های خارجی برای کشتن و ذبح نمودن اسیران زندانی آن‌ها را خریداری نموده و قربانی مینمودند .پروژه عدالت برای افغانستان آورده است ٬ در زندانهای شخصی سیاف بانوان زندانی مورد تجاوز های گروهی قرار گرفته و سپس برای فحشا فروخته شده و یا بعنوان تحفه به کمک کنند گان هزینه‌های جنگی عرب‌ها سلفی و القاعده اهدا میگردیده است .
زندانهای اتحاد «دعوت »اسلامی بعد از سال ۱۳۷۱خ :زندان عمومی اتحاد اسلامی مربوط سیاف بعد از سال ۱۳۷۱ خ « ورود گروهای مجاهدین از پاکستان و ایران به داخل کشور و آغاز فاز جدید جهاد وجنگ ها در کابل و ولایات در قلعه « حیدر خان پغمان » موقعیت داشت.مستند به گذارشات پروژ عدالت برای افغانستان در زندان شخصی اتحاد اسلامی سیاف در تداوم جنگ‌های کابل در قلعه جیدر خان پغمان تا چهار صد نفر بگونه متداوم و نوسانی زندانی بوده است .

زندانی های محبس قلعه حیدر خان را در جریان جنگ‌های کابل عمدتا ؛
هزاره ها و شیعه‌ها بشمول زنان از جمله اسیران در جنگ افشار مورخ ۲۱ و ۲۲ ماه دلو سال ۷۱ خ در وسپس اوزبیک ها و ترکمن ها که از روی جاده های شهر یا منازل شان دستگیر یا اختطاف و یا در جریان جنگ‌ها اسیر میگردیدند وهم چنان روشنفکران و اگاهان اسیر شده که اتهام جهاد و مجاهد ستیزی ٬ الحاد و زندیق بر آن‌ها وارد آورده می شد تشکیل داده بود .


رهبر اتحاد« د عوت» اسلامی با پیروی از افکار سلفی ٬ شدت شکنجه ها و مجازات هولناک و زجر کشی را بر مخالفان فکری اش ارشاد میکرده است . باری رسول سیاف ٬در سخنرانی در یک همایش دولتی در آخر سال ۱۳۹۳ خ در حالیکه با خشونت فریاد بر می‌ آ ورد گفت ؛ به کشتن مخالف اکتفا نکنید « منظورش نسل بعدی جهادی ٬طالبان بود » بلکه آن‌ها را باید خوب بکشید یعنی اولاً اعضای بدن دست و پایش را قطع کنید بعد وی را بکشید . در‌واقع این ارشادات آقای سیاف تداعی اعمال جنایت کارانه ی بود که از رویکرد آدم کشی «داعش » سرمشق گرفته شده بود .
زندانها در اکثر کشور های جهان یکی از مهمترین ابزار های دفاع اجتماعی در مقابل پدیده جرم و شخص مجرم بحساب می‌آید . اما در زندانهای شخصی ٬ گروها جنگ از جمله گروه سیاف در کابل قضیه بر عکس بود این تبهکاران و گنهکاران بودند که بی گناهان معصوم را که اکثرا در جنگ ها سهمی نداشتند به زنجیر کشیده به کشتار گاه ها فرستاده بودند .
گذارشات متعدد مبین انست که زندان قلعه حیدر خان که صدها انسان بی‌گناه ٬ که بجرم هزاره « شیعه » و اوزبیک بودن و جهاد ستیزی در آن کشته شده‌اند فی الواقع یک قالب خشونت از تولیدات جهاد افغانی یک مسلخ آدم کشی٬ اوج خشونت و ددمنشی در قرن بیستم بوده است .پس از گذشت دو دهه هنوز بنابر تسلط جهادیان در رووس قدرت که که به گستردگی به کتمان و جرم شویی پرداخته و بر قلم وسخن هراس مستولی نموده اند ابعاد جنایات در این زندانها ی شخصی هویدا نشده است « ۲ ».


یکی از حقایق انکار شده در حکومت های بعد از سقوط طالب ها در سال ۱۳۸۰ حکومت حدود سیزده ساله حامد کرزی و سپس اشرف غنی و سازمان طویل و عریض حقوق بشری انکار جنایات و عدم تطبیق پروژه عدالت انتقالی است .چشم فرو بستن و انکار حقایق ٬ پایمال کردن حق قربانیان ٬ در‌واقع جرم نا بخشودنی است ٬ که خطر تکرار فجایع مشابه را دست آورد خواهد داشت .

*پاورقی ؛۱- تعداد جهادی های عربی که در طول دهه شصت خ با حضور در پاکستان وشرکت در جنگ‌ها که انرا جهاد اسلامی پنداشته بودند بقول احمد رشید یک‌صد هزار نفر و بقول شعبات دولتی افغانستان به یکصدو چهل هزار نفر بالغ گردیده بود.


۲- چشمدیدهای شماری از کسانیکه از زندان قلعه حیدر خان موفق به فرار گردیده اند درمتن کتاب جنگ‌های کابل آمده است.

-- چشم براه اسناد تکمیلی