در سوگ رفیق جنرال یونس :
نهم ماه می ۲۰۲۵
در این دنیای بی قرار انسان شبه ستاره ایست که هر لحظه و بی صدا فرو می نشیند . جنرال یونس نیز شبه ستاره ی درخشانی بود که در جغرافیای غربت در شهر لندن فرو نشست ، مرگ به او مجال زندگی نداد ، اما اسم او در تاریخ مبارزات مترقی و عدالت خواهی کشور زندهء جاوید است .
ما همدرس هم از صنف شش تا ختم پوهنتون حربی بودیم . او بعنوان یک افسر دلیر وصاحب نظر در امور نظامی ، سیاسی از استعداد و صلابت گسترده ای بر خوردار بود ، او تجربه کار بحیث امر سیاسی فرقه های ۱۴ و ۱۵ اردو را در فاصله سالهای ۵۹خ تا ۶۴خ در کارنامه دارد ، طی سالهای ۶۵ و ۶۶ خ در شعبه امور سیاسی قوای مسلح حزب وطن بحیث کار شناس با من اشتغال داشت ، باری او را در راس یک گروپ چهل نفری افرادی از کمیته های ولایتی جهت فرا گیری محاربات پارتیزانی به ویتنام فرستاده بودیم که در رهبری گروپ و انجام وظایف اموزشی به شایستگی درخشیده و مورد تشویق و مکافات قرار گرفته بود . بعد ها بحیث منشی کمیسون حزبی اردو که خاطرات و انجام وظایف اش جاودان است اشتغال داشت .
« زدم فریاد خدایا این چه رسمی است -- رفیقان را جدا کردن هنر نیست -- رفیقان قلب انسانند خدایا -- بدون قلب چگونه می توان زیست » . روحش جاودانه شاد . غم از دست دادن ان انسان خلیق الگوی مهربانی و مردانگی ، آنقدر سنگین است که که نا باورانه زیر بارش کمر خم کرده ایم ، بدینوسیله به جمع خانواده گرانقدرش اقارب و دوستان اخلاص مندانه عرض تسلیت نموده روحش را خشنود می طلبیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر