لوموند دیپلماتیک در مطلبی از بیعلاقگی افکار عمومی شهروندان اتحادیه اروپا به جنگ و ادامه روند کنونی در افغانستان خبر می دهد و در توضیح این روند مینویسد: غرب بر آن بود تا قلوب ملت افغان را تسخیر کند اما روند به شکل عکس رخ داد. «فیلیپه لی ماری» نویسندهي این مطلب مینویسد: از 25 کشور عضو اتحادیه اروپا که برای جنگ در افغانستان به ناتو پیوسته بودند، اکنون اکثریت آنها به دشواری با ادامه مداخله در آن کشور کنار میآیند و از ابهام و سردرگمی دربارهي اهداف جنگ، افزایش شمار قربانیان غیرنظامی و نظامی، حضور همه جانبه آمریکا، تنفر افکار عمومی و تنگناهای بودجهای ناخرسند هستند. «پینو آرلاکی» (Pino Arlacchi)، معاون پیشین دبیرکل سازمان ملل متحد، مسؤول مبارزه با مواد مخدر که پارلمان اروپا گزارش او را دربارهي درگیری در افغانستان به بحث گذاشت، میگوید: «9 سال جنگ و درگیری بینالمللی نتوانسته است شورش طالبان را فرو نشاند، و نه صلح و ثبات را در این کشور سامان دهد متأسفانه اروپا فقط به همین خشنود است که از هرچه ایالات متحده تصمیم میگیرد، پیروی کند». آرلاکی با قضاوت دربارهي این جنگ میگوید: «در حین اینکه اوضاع امنیتی رو به وخامت می گذاشت اجماع مردمی که در گذشته درمورد حضور نیروهای ائتلاف وجود داشت رنگ میباخت.» لوموند در ادامه مینویسد: اروپا به مثابهي یک اتحادیه، فقط اندکی خود را در افغانستان متعهد ساخته است که سهم آن آموزش پلیس افغان (۴۵میلیون یورو در سال ۲۰۱۰) به اندازه دو صدم بودجهای است که مجموعهي ائتلاف و در رأس آن ایالات متحده به آن اختصاص داده است. در مقایسه با ۵۲ میلیارد دالر کمک ایالات متحده که به ویژه به تجهیزات و آموزش ارتش افغانستان تخصیص یافته، کمک اتحادیه و کشورهای عضو آن به ثبات و باز سازی آن کشور روی هم به ۸ میلیارد یورو در سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۰ بالغ گشته است. تعداد نفرات ارتش کشورهای اروپايی، یک چهارم ارتشی است که روانه آنجا شدهاند و در عین حال این کشورها محدویتهای بسیاری نیز دربارهي نحوه بکارگیری نیروهای خود گذاشتهاند. «لی ماری» در ادامه مطلب خود آورده است: برخی کشورها مانند هلند، در سال ۲۰۱۰ از ائتلاف خارج شدند. برخی دیگرخود را برای ترک افغانستان آماده میکنند. «ستانیسلاس وزیاتک» (Stanislas Wziatek)، رئیس کمیسیون دفاع ملی در مجلس قانونگذاری (Diète) لهستان به لوموند میگوید: «لهستان میخواهد نیروهایش را از افغانستان فرا خواند. وی عقیده دارد که «تسخیر قلوب مردم افغاستان» میبایستی شیوهي کار باشد، اما نظر سنجیها نشان میدهند که خلاف آن روی داده است.
«دیموس ورتوس» (Dimos Vrettos)، رئیس کمیته امور خارجی و دفاع پارلمان یونان نیز در این باره به لوموند می گوید: «افکار عمومی باور ندارد که این جنگ بهترین وسیله برای خشکاندن ریشهي تروریسم باشد. بهتر آنکه این پول به زخم مبارزه علیه مواد مخدر زده شود».
در بخش دیگری از این مطلب لوموند آمده است: در فرانسه 70 درصد افکار عمومی «بیشتر» یا «کاملاً» با حضور سربازان فرانسوی در افغانستان مخالفند. از 30 سال پیش تاکنون این نخسیتن باری است که اکثریتی بارز با عملیات مهمی در خارج از کشور که دولت به راه انداخته، به مخالفت برخاستهاند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر