حاشیه ی از : جلد دوم سید عبدالقد وس سید « کتاب جنگ های کابل »
پلنگ« یک» بر فراز اسمایی ( تلفون نارنجی و دوربین قیچی ).
در سالهای 1371 - 1375 خورشیدی ( 1992-- 1996 ) م که کابل بیک کانون شعله ور جنگ تبدیل گردیده بود اهمیت نقاط ستراتیژیک شهر برای استفاده نظامی و تعبیه جنگ افزارها از سوی محور های جنگ اهمیت ویژه حاصل نموده بود . در اینجا بیکی ازاین نقاط ستراتیژیک ( فراز اسمایی که با اسم او پراتیفی « پلنگ یک ) نگاه شتابنده ای می افگنیم :
اسمایی و شیر دروازه چون دو ستون صخره ای فلک ٬ سقف کابل را بر دوش بر داشته ٬ با نزدیکی به خدا ٬ با بلا گردانی و قفل بند زلزله ها در همه زمانه ها رفاه کابلیان جوییده و ادم های نیک ایین کابل را ٬ دور را دور سینه خود در هم فشرده است .
از ادیم وقدیم در کسوت سخاوتمندانه ٬ لشکر ابرهای فربه و باردار را که در طوافش می پلکیدند با ملاطفت و دعوت به ضیافت بارنده گی ٬ چاره معموری و شادابی کابل جسته است . خورشید وماه با تمکین به این مروت همه روزه بعد از بوسه باران تیغه ها و برجستگی سینه هایش خود را در اغوش شهر انداخته است .
اما در تداوم جنگ های کابل در دوران حاکمیت دولت اسلامی ٬ که کابل ٬ هولناک ترین جنگ ها ی پر کشتار را تجربه کرد ٬ انگاه اسمایی با تعبیه ابزار های پر کشتار و اتشگاه معروف بر بام خود به اتشفشان رگبارها و گلوله ها به مجتمع طوپ های جهنمی تبدیل گردیده بود . با تحاشی و تلازم در رکاب یکی از محور های اصلی جنگ ٬ به مخزن بم ها و گلوله ها به لا نه شیطانی و بیک کابوس شعله ور جنگ مبدل گردیده کوچکترین نشانه ای از رحم و عاطفه در جغرافیایش دیده نمی شد و خواسته بود کابل را منهدم و معدوم نماید .
مستند به گذارشات منتشره سال 2005 م « پروژه عدالت افغانستان » و شهود معتبر که انتقال اتشبارها منجمله طوپ های ثقیل « بی ام 21 » بوسیله هلی کوپترها را به چشم سر به انجا دیده اند ٬ و هر چند علی الرغم انکه سلاح و سامانه های ثقیل بگونه متداوم به انجا اکمال میگردید بانهم جنگ افزار های ثقیل و متوسط زیرین در بام اسمایی « پلنگ یک » تعبیه بود ه است : -- بی ام 21 ( ۱ ) « چهل میله » سه ضرب .-- بی ام 14 سه ضرب -- انواع طوپ ها ی زمینی ٬ دوازده ضرب -- انواع ماشیندارهای دافعهوا ۳۷ ملی متری و ۲۳ م م یازده میل -- انواع هاوانها ٬ پانزده میل -- انواع راکت انداز ها خفیف و متوسط چهل میل - ا نواع زیو ها و ماشیندارهای ثقیل ٬ پی کا چهل میل . همه این اتش افزار ها بنابر وجود راه اکمالاتی از مهمات کافی برخوردار بودند .
فرماندهی «پلنگ یک » را فرمانده « گل حیدر » یکی از مجاهدین معتمد دولت اسلامی بعهده داشت ٬ اما فرماندهی ٬ اتش های برنامه یی در تهاجمات نیا بتی را شخص فرمانده احمد شاه مسعود یا معاونین وی ٬ قسیم فهیم ٬ یونس قانونی عبدالله عبدالله و گاهی از سوی امر اوپراسیون که تا سال ۷۳ ۱۳ کرسی انرا صالح محمد ریگستانی بعهده داشت فرماندهی میگردید .
در یک تصویر نگار شده از « پلنگ یک » مبرهن می شود که فرمانده « مسعود » گوشی یک تلفونی برنگ نارنجی را بر سامعه داشته و اجرای اتش های امحاگر را به غرب کابل فرماند هی میکند و سپس نتایج تخریب و انهدام اتش های انجام شده را بوسیله « دور بین قیچی » که ویژه ترصد ٬ اتش های طوپچی است چون ساحر و رسول نابودی به نظاره می ایستد ٬ گفتی فرمانده مسعود حال دژخیمی را داشت که بر گشته وضع مقتول بدست خویشتن را نظاره می کرد . مصداق بارز این حقیقت در لینک های زیرین قابل مشاهده اند .
http://www.youtube.com/watch?v=sJ46-rQxIp4&feature=share
http://www.youtube.com/watch?v=iiGA1y9WP78
http://www.youtube.com/watch?v=FY9UcnWzHvo
طنین نبرد های را که « پلنگ یک » در اوایل سال ۷۱ ۱۳ خ ٬ بعد از شکست توطیه بار برنامه صلح سازمان ملل و به قدرت رسیدن دولت اسلامی اغاز کرده بود ٬ تا اخر سال ۱۳۷۵ خ خاموش نگردید ٬ « پلنگ یک » با قصاوت بی نظیر ٬ شهر و بویژه غرب کابل را به رگبار گلوله ها و خمپاره ها می بست٬ گنهکار پنجه ها بر ماشه های اهنین می لغزید ٬غریو جنگاوران با « نعره های تکبیر » درهم می امیخت و « پلنگ یک » با به جولان درامدن ٬ امواج دیوانه وار ٬ اتش رها میکرد و تسونامی اتش به تلاطم در می امد افر یده های بالدار چون سیمرغ اتشین با شگافتن سقف نیلوفری بر حریم کاشانه ها ی شهروندان می نشست زنده جانها و ابادی های شهر را در کام خود خاک و خاکستر میکرد . و چنان طوفانی برپا میکرد که مانند سور اسرافیل تا ثریا می رسید . و شیر دروازه با پژواک خشماگینش طنین می انداخت و خون از دامن خورشید و مه زخم خورده بر سیمای شهر می چکید و خورشید در مسیرش از جابلقا تا جابلسا چنان اشک می ریخت که تا رسیدن به وصلت غروب فنا می شد.
همان اندازه که نقش اتشگاه «پلنگ یک » و دیگر اتشگاها و « پلنگ ها » در کشتار انسانی وو یرانگری کابل گسترده و بی نظیر است بهمان اندازه باز افرینی سناریو های کشتار و یرانگری و محاسبه جانهای تباه شده و سوخته برای تاریخ از دشواری های پهناور بر خوردار است .
پروژه عدالت برای افغانستان تنها در فاصله ماه « جنوری تا ماه جون سال 1994 » یعنی طی « شش ماه » تعداد قربابیان کابلی را « بیست و پنج هزار نفر » گذارش داده است . هرگاه این رقم در پنجسال جنگ امتداد داده شود ارقام تلفات بشمول زخم برداشته ها سر به اسمان می ساید .
اسناد مبرهن میکنند که در تداوم جنگ های پنجساله بویژه جنگ ها ٬ در غرب کابل ٬ طلیعه دار اصلی فاجعه و تباهی و یکی از مخرب ترین و خونریز٬ ترین ان که اکثریت تلفات و تباهی را افریده است همین « پلنگ یک » بوده است . در واقع نقش خونبار وویرانگر « پلنگ یک » را در طول سالهای جنگ نمیتوان با دیگر اتشگاها قابل مقایسه تصور کرد . «پلنگ یک » نتنها در امتداد جنگ ها ٬غرب کابل را نقش زمین کرد بلکه در شکست تهاجم « شورای هماهنگی » ( صدراعظم حکمتیار و رشید دوستم و عبدالعلی مزاری و صبغت الله مجددی » در یازدهم ماه جدی سال ۱۳۷۲ مطابق اول جنوری سال 1994 م ٬ با خواباندن ا کثریت ابادیهای نفس شهر ٬ جاده میوند ٬ شهر کهنه ٬ ساحه چمن ٬ مکرویان اول و شاه شهید وبا وارد اوردن حداقل تلفات یک هزار نفر نقش بلا گردانی برای محور دولت اسلامی « برهان الد ین ربانی ریس دولت ٬ احمد شاه مسعود ٬ رسول سیاف و شیخ اصف محسنی « انوری » ایفا کرد .
سازمانهای کیفری بین المللی کشتار ٬ مجروحیت و تجاوز بر شهروندان ملکی را در جریان جنگها بالا ترین درجه تروریسم تبین کرده اند .
غرب کابل و ساحه مرکزی شهر با گورستانهای پر از قربانی وویرانی گسترده ولشکر زخم برداشته ها و معلولین بعنوان خنیاگر رنج وحرمان مصیبت دیده ها و گواه انکار نا پذیر جنایت و تروریسم و نگار گر سجایای هیولایی وو حشت بار فرما ندهان جنگ میتواند تصور گردد.
عکس های فرمانده مسعود در اتشگاه پلنگ یک در سوق واداره اتش ها در جنگ های کابل
-
عکس فرمانده عبدالله عبدالله در جریان سوق ادره جنگ ها در کابل
- ۱ - بی ام 21 یا « گراد » سلاح طوپچی ریاکتیفی پر توان ضربتی و قبل از انهدام و غارت قوتهای مسلح کشور در سال 1371 خ بدست تنظیم های جهاد گر از ثروتهای دارای اهمیت دفاعی کشور بود ٬ و ساخت ان از سوی اتحاد شوروی وقت به سال 1963 م بر میگردد دارای چهل میل که در چهار ردیف بالای هم گذاشته شده طول میل ان سه متر ٬ و طول راکت ها دو متر و بیست و شش سانتی متر است ٬ از سوی پنج نفر مرتبات در ظرف هشت دقیقه اماده انداخت میگردد . منزل موثر اعظمی ان 20 کیلومتر و با راکت های جدید ٬ تا 30 و 45 کیلو متر و منزل اصغری انداخت ان حدود 60 متر است . سرعت انداخت اوتو ماتیک در بیست ثانیه چهل فیر و انداخت ضربه و انفرادی ان در هر شش ثانیه یک فیر است . ساحه تخریب و کشنده ی پهناور دارد . این سلاح در جنگ های کابل از جمله در یکی از مواضع ا ان چکاد اسمایی به اسم پلنگ یک بگونه گسترده استعمال گردیده است . در عکس های زیرین بی ام 21 , اتش ها و پی امد های تخریباتی ان مشاهده می شود .
-
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر