دو شعر از حضرت بیدل

صبح تمنا ؛ از حضرت بیدل 

صبـــح تمنّـــا دمـــید، دل چمنستان کنیـــــم
یوسف مــا می رسد آیینـــه سامــان کنیـــم
حــاصل باغ مــراد حـوصلــه خـواه وفـــا ست
آنچـه نگنجــد به جَیب، تحفــۀ دامــان کنیــم
ساز طـــرب دلگشاست، نشئه ترنّم نواست
مطرب ما تر صداست شیشه غزلخوان کنیم
چشم وفـــا مشربـان این همه بی نور چند؟
منتظــــر جلــوه ایــم، سازِ چـراغـــان کنیـم
خان بهـــار انجمــن مـایـل این گلشن است
صـد چمــن اثبــات نـاز بــر گل و ریحان کنیم
از لب جـان بخش او یک دو نفس دَم زنیـــم
مصر حلاوت شویــم، قنــد و گُل ارزان کنیـم
هــرزه درای هـــوس چنــد تـــــوان زیستن؟
لب به ثنایش دهیــم،بر نفس احسان کنیم
جبهــــۀ اندیشه را با قــــدم او سری است
بـه کـه در آن نقش پـا سَیــر گریبـان کنیــم
چشم دو عالم نشاط محو تماشای ماست
دیـــده بـــه دیـدار اگــر یک مژه حیران کنیم
قـــابـل این آستـــان جبهــــه نــداریـم، مــا
سبزۀ خــاک رهیم، سجده به مـژگان کنیم
گـــردن مـــا تـا ابـــد بستۀ زنجیــــر اوست
قمـری این گلشنیم، طـوق چه پنهان کنیم
(بیدل)، اگـــر سبز شد دانه ز فیض سحاب
مـــا دل افسرده را در قـــدمش جـان کنیم

تبسم فروش ؛
وحشی صحرای حسن نرگس فتّان کیست؟
مــــوجۀ دریـای نــاز ابــروی جـانـان کیست؟
سایۀ زلف کــه شدسرمه کش چشم شام
خنــدۀ فیض سحــر چــاک گــریبان کیست؟
حسن بـتـــان این قـــدر نیست فریب نظـــر
گـر، نه تویی جلـوه گر،آیینه حیران کیست؟
صدگل عیشم به دل خنده زد از شوق زخم
تکمـــۀ جَیب امیــد غنچـۀ پیـــکان کیست؟
آتش دل شد بلــــــند از کف خـــاکستـــرم
باد مسیحای شوق جنبش دامان کیست؟
رنگ بهــــار خیال می چــکـــد از دیـــده ام
این گل حیـرت نگاه شبنم بستان کیست؟
ناز به خـون می تپــد در صف مــژگان یــار
بر در این میکــده حلقـــۀ مستان کیست؟
سبحـــۀ دل را نشـد رشتـــــۀ جمعیتــی
در تگ و پــوی خیــال ریگ بیابـان کیست؟
دل ز پَیش رفت و من می روم ازخویشتن
عیب جنـونم مکن، ناله به فرمان کیست؟
از مژه تا دامنم مشق زخود رفتنی است
اشک جنون تازمن طفل دبستان کیست؟
(بیدل)! اگر لعـل او نیست تبسّم فــروش
شبنم گلهای زخم  گَرد نمکـدان کیست؟