بخش سوم - چرا ؟ طالب ها فرمانده مسعود را اسیر نگرفتند

                                                                                                                                                                                              برگهای ؛ از جلدد دوم  ٬  کتاب                                                                              جنگ های کابل .اثری در دست تهیه .                                                                      --------------------------------  

۳- چرا؟ طالبان «  مسعود » را اسیر نگرفتند :

                         ۲۲ ماه دلو ۱۳۷۳ خ

از انجاییکه رووس ستراتیژی طالب ها را در مجموع سرکوب مخالفان بویژه سران و فرماندهان تنظیم های جهادی که به طالبان بیعت نکرده بودند تشکیل داده بود  اما در جلسه « میدان شهر» طالب ها بعد از یک رأی زنی خصوصی با رهبری و مشاوران ارشد شان بگونه استثنا یی از اسارت « احمد شاه مسعود» که بپای خود به تهلکه  به میدان شهر نزد طالب ها آمده بود بنا بر دلایل متعدد و فاکتور های زیرین ابا ورزیده بودند :

--نخست آنکه ؛ حکومت کابل با پر داخت هزینه‌های گسترده در ظهور وعروج طالب ها و حمایت جنگی از انها  نقش ویژه انجام داده بود  و حال با رسیدن طالبان  به     د روازه های کابل  باز هم  احمد شاه مسعود فرمانده مقتدر جمعیت اسلامی  با هدیه سنگینی « بیست ملیارد افغانی ٬» نزد طالبان شتافته بود ٬ و اهداف خود و اهداف طالبان را یکسان تلقی و پذیزفته ٬ و با پا فشاری بر تاکتیک های مشترک ٬ هیجگونه مخالفت و پارامتری که به انگیزه های اسارت و توقیف وی منجر گردد تبارز نداده بود .

دو دیگر - طالبان که فتوحات وجنگ‌های گسترده ای را در پیشرو داشتند خواسته بودند با به نمایش گذاشتن چهره ای مصلح از خود ٬ انگیزه و پیامی صادر کنند که باب مذاکرات باز است ٬تسلیم شونده ها و مذاکره کننده ها را توقیف و اسیر نمیکنند .

سوم  - تلاش اصلی مهندیسین بیرونی طالب ها مبتنی بر آن بود که از ایتلاف و اتحاد محور ها و تنظیم های مجاهدین که قادر به مقاومت علیه تحریک طالبان باشند جلوگیری بعمل آورند . و در‌واقع اهداف طالب ها را جدا ٬جدا امحا نمودن و از صحنه برداشتن تنظیم ها ی جهادی  تشکیل داده بود . از این رو هرگاه « مسعود » توقیف یا مجازات میگردید در‌واقع بستر مساعدی را برای اتحادیه های جنگی علیه خویش فراهم می آوردند . لذا از توقیف و مجازات مسعود صرف نظر نموده بودند .
شماری از نظریات مبنی بر انست که ملا محمد ربانی عضو ارشد طالبان که درماه سنبله۱۳۷۳ در استانه تشکیل تحریک طالبان بکابل آمده و از سوی « مسعود» مورد پذیرایی شکوهمندی  قرار گرفته بود او به توقیف و اسارت مسعود نیز مخالفت نشان داده و بقول « رزاق مامون نویسنده کتاب مسعود در نبرد استخباراتی حیات او را نجات داده است . بعد ها حینیکه ملا ربانی بنابر مریضی عاید حالش در « شهر دوبی » بستری بوده است مسعود تحفه ی «مبلغ بیست هزار دالر ی » ا به بهانه ی مداوا بوی پیشکش و اهدا میکند .
چهار - احمد شاه مسعود که جاده های جنوب را برای پیروزی طالب ها بستر سازی و هموار نموده بود حال با قرار گرفتن در موقعیت بحرانی از یک‌سو برای تبارز حسن نیت و روا داری به طالب ها که قدرت اورا فرو نکاهند و از سوی دیگر برای استفاده از وضع بوجود آمده جهت سرکوب حریف اصلی «حزب اسلامی » که یک دریا خون و چند قتل عام بهم بدهکار بودند ٬ بیان میکند که ؛دشمن اصلی و نخستین ما و شما حزب اسلامی حکمتیار و سپس حزب وحدت و جنبش ملی رشید دوستم است ٬ باید قبل از همه با حزب اسلامی که از شکست های پیهم به چالش های متعددی مواجه است تصفیه حساب صورت گیرد و پیشنهاد می نماید ؛ حمله جهت  رسیدن به  کابل باید از سمت جنوب بوسیله قوتهای شما  از طریق لوگر که  نیروهای  حزب اسلامی در انجا  قادر به مقاومت نخواهند بود  صورت پذیرفته و با پیشرفت  قرارگاه ان در  چهار اسیاب  اشغال گردد . و « مسعود » متعهد میگردد که  مجاهدین تحت امر او  همزمان بر غرب کابل بالای حزب وحدت هزاره حمله نموده سلطه حزب وحدت را از غرب کابل بر می چینند  .  فرماندهی طالب ها پیشنهاد فرمانده مسعود٬ را در مورد حمله بر کابل بعد از رأی زنی های قرارگاهی و ستراتیژیک بنا بر دلایل گونه گون از سمت جنوب پذیرقته بودند .    دلایل آن طوری بوده است که ٬ از یک سو طالب ها نخواسته بودند با حمله بر غرب کابل و با مواجه گردیدن به مقاومت سنگین حزب وحدت که متحدینش حزب اسلامی و جنبش ملی قادر بودند بوی کمک برسانند و در نتیجه فتح؟ کابل را برایشان زمان گیر خواهد کرد ٬ از سوی دیگر نخواسته بودند علی العجاله با حزب وحدت که  دشمن حکومت کابل  (مسعود و ربانی و سیاف)  بود درگیر گردیده و زمینه  نزدیکی واتحاد انرا با حکومت کابل فراهم آورند . با این حال طالبان با زرنگی خواسته بودند که بگذار احمد شاه مسعود با حزب وحدت  مجددا درگیر گردیده هر دو   تا میتوانند یکدیگر را نابود  و بزانو افگنند و آنگاه آن‌ها  وارد میدان گردیده  گردن  نیروهای ضعیف شده را بسادگی می شکنند  . از سوی دیگر تسلط بر شاهراه ستراتیژیک کابل گردیز برای طالبان دارای اهمیت اساسی اقتصادی و لوژستیکی بود از همین رو طالبان نخستین حمله را از جنوب از طریق ولایت لوگر بالای چهار اسیاب بر گزیده بودند .

  همزمان بعد از برگشت احمد شاه مسعود از میدان شهر از نزد طالبان حکومت کابل هییت دیگری رامتشکل از رهبران شیعه مربوط شیخ اصف محسنی و فرکسیون محمد اکبری منشعب از حزب وحدت اسلامی را به میدان شهر فرستاد تا حمایت و بیعت خود را از طالبان اعلان نمایند . طالبان با این هییت نیز با رویه مشابه قبل مذاکره نموده و اهداف و منشور خود را تفهیم نموده بودند .

• -----------------------------------------------------------------------

در بخش چهارم  : حمله طالب ها بر لوگر و و آشغال چهار اسیاب قرار گاه حزب اسلامی پیشکش می‌شود .