به هر رنگى كه خواهى جامه مى پوش...!!!
___________________________
همسخنان فرزانه!
هنوز به ياد داشته باشيد كه در ميانه هاى سال پار, در آمد آمدِ گفتگو ها پيرامون انتخابات سال ٢٠١٤، زلمى خليلزاد از معجون تازه ريخته اى به نام "اجماع ملى" ياد نموده و همان خميره ى كم مايه را غير مترقبه به مطبخ انديشه رها كرده بود؟
هنوز به ياد داشته باشيد كه فقيد فهيم قسيم در سخنرانى پر آب و تاب خويش كمى پيش از رحلت، در برابر واليان ولايتهاى كشور، مانيفست انتخاباتى يكى از بدنه هاى شركت سهامى حاكميت كرزى را رقم زد كه هسته ى مركزى آنرا تهديد به تفنگ و بالا شدن دوباره به كوه ها رنگ مى بخشيد؟
در همان برهه، جامعه ى آگاه و روشن نگر افغانى به دكترين "اجماع ملى" با يك صدا "نى" گفتند و روى گزينه ى انتخابات صحه گذاشتند.
در همان لحظه نوشته بودم كه: "اجماع ملى" به مثابه ى پايان حضور دموكراسى پايه يى، همين اصل سازشها و معامله هاى همانند بن نخست را ميان تيكه داران قدرت و ثروت رنگ "توافقى" خواهد داد. پرش به "دموكراسى توافقى" به يارى بسته بندى "اجماع ملى" يورش بيشرمانه بالاى دستآوردهاى دموكراتيك جامعه بوده و در دراز مدت آبستن چالشها و تنشهاى ژرف اجتماعى است كه كشور را داخل دور جديد جنگها و آشوبهاى بى پهنه ميسازد. به كار گيرى گزينه هاى "دموكراسى توافقى"، "دموكراسى افقى"، "دموكراسى عمودى" و دهها معجونى از اين تركيب در كشور هاى مانند افغانستان تا حال در دراز مدت بار مثبت نشان نه داده است. بغرنجى اوضاع سياسى، اتنيكى- قومى و دينى از يكسو و آسيب پذيرى كشور در برابر نيات شوم حكومتهاى كشور هاى همسايه و همچنان گره خوردن منافع حياتى بيرونى ها در جغرافياى موجود، گزينه "اجماع ملى را " در قالب فريبنده ى "دموكراسى توافقى" شكنند تبارز داده و به مثابه ى يك پديده ى زود گذر و ابزار دف الوقت، شگاف بى اعمتادى ميان لايه هاى اجتماعى جامعه ى افغانى را چقرتر ميسازد."
و حالا، پس از يك سال و اندى و در ركاب پا در ميانى جان كِررى، همان معجون "اجماع ملى" در تركيبِ تازه ى "دولت وحدت ملى" به قوام رسانده شده است. براى اقناع افكار جامعه ى فرو افغانى و فرا افغانى، البته ماشين پرمصرف انتخابات را نيز كنار نه گذاشتند.
به پندار من "دولت وحدت ملى" در تحليل نهايى چيزى ديگرى نيست به غير از ادامه ى حيات همان "شركت سهامى سياسى" سيزده سال اخير كه به يارى آن انحصار دنباله دار قدرت و ثروت توسط چهره هاى وابسته به اسلام سياسى/جهادى تسجيل مييابد و رأى دهنده ى بيخبر و نيك باور در نصب و عزل آنها در ذروه هاى حاكميت هيچ دخل و خرجى نه ميداشته باشند.
عطش سيرى ناپذير غلبه بر حاكميت و ثروت و نيز تخطى خشن از ارزشهاى دموكراتيك كارزار انتخاباتى از جانب بازى گران اصلى تياتر انتخابات، نهاد انتخابات به مثابه ى نهاد معتبر مردم سالار را در برابر ديده گان ميليونها افغان باورمند، بى اعتبار و بى اثر ساخت.
پرسش مطرح ميگردد:
در افغانستان امروزى، زمانيكه در ساختار حقوقى اين كشور ساز و برگ نمايانِ مردم سالارى متكى بر اراده مردم برای شكل دهى قدرت و نيز گذار قدرت پیش بینی شده است، چرا به شيوه ها و ابزار های نا مأنوس و تجربه ناشده در فرآينده هاى سياسى آن شيفته گى نشان داده می شود؟ چرا هر آنگاه مقوله ها و مفاهيم بى لزوم سياسى با پسوند و پيشوند "ملى" درخور افكار همه گانى داده ميشود؟ چرا رأى ساده و شفاف وطنداران ما با گزافه ى ايجاد "دولت وحدت ملى" ناشفاف و بغرنجتر ساخته ميشود؟
به كار برد الترناتيف براى نهاد هاى مردم سالار به معنى "بیشتر ساختن یک شبکه انحصار و تقسیم سیستماتیک قدرت توسط رهبران سیاسی، نمایندگان اقوام و تکنوکرات هایی است که در ده سال گذشته ثروت و قدرت فراوانی اندوخته و در تلاش‌اند تا از طریق این شبکه، موقعیت خویش را در درازمدت حفظ کنند."(ابراهيمى)
من به گزينه ى "دولت وحدت ملى" به حيث ابزار برون رفت از "بن بست" بى باورم.
بگذار تا رأى شفاف مردم آينده ى قدرت و حاكميت در كشور را رقم زند!
___________________________
همسخنان فرزانه!
هنوز به ياد داشته باشيد كه در ميانه هاى سال پار, در آمد آمدِ گفتگو ها پيرامون انتخابات سال ٢٠١٤، زلمى خليلزاد از معجون تازه ريخته اى به نام "اجماع ملى" ياد نموده و همان خميره ى كم مايه را غير مترقبه به مطبخ انديشه رها كرده بود؟
هنوز به ياد داشته باشيد كه فقيد فهيم قسيم در سخنرانى پر آب و تاب خويش كمى پيش از رحلت، در برابر واليان ولايتهاى كشور، مانيفست انتخاباتى يكى از بدنه هاى شركت سهامى حاكميت كرزى را رقم زد كه هسته ى مركزى آنرا تهديد به تفنگ و بالا شدن دوباره به كوه ها رنگ مى بخشيد؟
در همان برهه، جامعه ى آگاه و روشن نگر افغانى به دكترين "اجماع ملى" با يك صدا "نى" گفتند و روى گزينه ى انتخابات صحه گذاشتند.
در همان لحظه نوشته بودم كه: "اجماع ملى" به مثابه ى پايان حضور دموكراسى پايه يى، همين اصل سازشها و معامله هاى همانند بن نخست را ميان تيكه داران قدرت و ثروت رنگ "توافقى" خواهد داد. پرش به "دموكراسى توافقى" به يارى بسته بندى "اجماع ملى" يورش بيشرمانه بالاى دستآوردهاى دموكراتيك جامعه بوده و در دراز مدت آبستن چالشها و تنشهاى ژرف اجتماعى است كه كشور را داخل دور جديد جنگها و آشوبهاى بى پهنه ميسازد. به كار گيرى گزينه هاى "دموكراسى توافقى"، "دموكراسى افقى"، "دموكراسى عمودى" و دهها معجونى از اين تركيب در كشور هاى مانند افغانستان تا حال در دراز مدت بار مثبت نشان نه داده است. بغرنجى اوضاع سياسى، اتنيكى- قومى و دينى از يكسو و آسيب پذيرى كشور در برابر نيات شوم حكومتهاى كشور هاى همسايه و همچنان گره خوردن منافع حياتى بيرونى ها در جغرافياى موجود، گزينه "اجماع ملى را " در قالب فريبنده ى "دموكراسى توافقى" شكنند تبارز داده و به مثابه ى يك پديده ى زود گذر و ابزار دف الوقت، شگاف بى اعمتادى ميان لايه هاى اجتماعى جامعه ى افغانى را چقرتر ميسازد."
و حالا، پس از يك سال و اندى و در ركاب پا در ميانى جان كِررى، همان معجون "اجماع ملى" در تركيبِ تازه ى "دولت وحدت ملى" به قوام رسانده شده است. براى اقناع افكار جامعه ى فرو افغانى و فرا افغانى، البته ماشين پرمصرف انتخابات را نيز كنار نه گذاشتند.
به پندار من "دولت وحدت ملى" در تحليل نهايى چيزى ديگرى نيست به غير از ادامه ى حيات همان "شركت سهامى سياسى" سيزده سال اخير كه به يارى آن انحصار دنباله دار قدرت و ثروت توسط چهره هاى وابسته به اسلام سياسى/جهادى تسجيل مييابد و رأى دهنده ى بيخبر و نيك باور در نصب و عزل آنها در ذروه هاى حاكميت هيچ دخل و خرجى نه ميداشته باشند.
عطش سيرى ناپذير غلبه بر حاكميت و ثروت و نيز تخطى خشن از ارزشهاى دموكراتيك كارزار انتخاباتى از جانب بازى گران اصلى تياتر انتخابات، نهاد انتخابات به مثابه ى نهاد معتبر مردم سالار را در برابر ديده گان ميليونها افغان باورمند، بى اعتبار و بى اثر ساخت.
پرسش مطرح ميگردد:
در افغانستان امروزى، زمانيكه در ساختار حقوقى اين كشور ساز و برگ نمايانِ مردم سالارى متكى بر اراده مردم برای شكل دهى قدرت و نيز گذار قدرت پیش بینی شده است، چرا به شيوه ها و ابزار های نا مأنوس و تجربه ناشده در فرآينده هاى سياسى آن شيفته گى نشان داده می شود؟ چرا هر آنگاه مقوله ها و مفاهيم بى لزوم سياسى با پسوند و پيشوند "ملى" درخور افكار همه گانى داده ميشود؟ چرا رأى ساده و شفاف وطنداران ما با گزافه ى ايجاد "دولت وحدت ملى" ناشفاف و بغرنجتر ساخته ميشود؟
به كار برد الترناتيف براى نهاد هاى مردم سالار به معنى "بیشتر ساختن یک شبکه انحصار و تقسیم سیستماتیک قدرت توسط رهبران سیاسی، نمایندگان اقوام و تکنوکرات هایی است که در ده سال گذشته ثروت و قدرت فراوانی اندوخته و در تلاش‌اند تا از طریق این شبکه، موقعیت خویش را در درازمدت حفظ کنند."(ابراهيمى)
من به گزينه ى "دولت وحدت ملى" به حيث ابزار برون رفت از "بن بست" بى باورم.
بگذار تا رأى شفاف مردم آينده ى قدرت و حاكميت در كشور را رقم زند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر