برگهای از کتاب ٬ جنگ های کابل
ازقلم سید عبدالقدوس سید
(
نخستین جنگ حکومت اسلامی کابل
با
امارت اسلامی طالب ها )
بیستم ماه حوت سال ۷۳ خ ٬ اینجا غرب کابل است :
اینک
جنگی آغاز می‌شود که از تداوم آن در
گسترهء زمان تا امروز «
سال ۱۳۹۵ خ »٬
۲۲ سال سپری میگردد .
این جنگ
میان ایتلاف حکومت اسلامی تحت رهبری
فرمانده احمد شاه مسعود علیه امارت اسلامی
طالب ها تحت رهبری فرمانده ملا بور جان
که با تصرف هشت ولایت غرب و جنوب کشور به
حومه کابل رسیده بودند در‌واقع شیپور
جنگی نواخته شد که شلیک گلوله هایش در
دراز نای زمان تا امروز که ۲۲ سال سپری
میگردد هنوز خون می ریرزد .
این جنگ سر آغاز
فاز دیگری از خونریزی ها و آشوب ها و از
مهترین اتفاقات تاریخ افغانستان در قرن
بیستم است که بطور مستقیم نقش بزرگی در
تاریخ ما داشته است ٬
در‌واقع تداوم
جنگهای کابل از جمله این جنگ کشور را
به اتشفشان آشوب ها ٬ مداخله خارجی
ومهمانسرای جهادی ها بعدها بنام «
تروریسم »
مبدل و با بستر سازی
برای حضور ناتو و مضحکه استمرار جنگ‌ها
ی پانزده ساله‌اش به پیکار قدرت و پیکار
مرگ گسترده و پهناور مبدل گشته است .
با دخول هجومی
طالب ها به حومه غرب شهر با التماتوم به
حکومت کابل که سلاح بر زمین گذاشته ٬
تسلیم گردند ٬ ناقوس شکست و سقوط حکومت
اسلامی که طی سه سال گذشته قدرت را با خون
ریزی های گسترده برای خود حفظ نموده بود
بصدا در آمده بود .
درچنین حالی
محور حکومت اسلامی تحت رهبری فرمانده
احمد شاه مسعود و رهبری شورای نظار که
تا آن دم ٬ طالب ها را مورد حمایت همه
جانبه قرار داده و در پیروزیهای آن‌ها
تا ورود به حومه کابل نقش آفریده حتی
در چهار اسیاب برای طالب ها در ماه رمضان
افطاریه و تیل و تحفه فرستاده بود شمشیر
از نیام برکشیده بمقابله و سرکوب طالب
ها ی که نمک حرامی نموده بودند بر می
خیزد .
مسعود خواسته بود
با نمایش قدرت نظامی چنان درسی عبرتی به
طالب ها بدهد که هوایی تصرف کابل را از
سر بدر کنند .
انروز بیستم ماه
حوت ۷۳ به فرا رسیدن بهار و نوروز روز
های محدودی بجا مانده بود شاخچه ها در
با غستانهای داغان شده ی چهاردهی غرب
کابل جان گرفته در٬ رود بار کابل باریکه
های پیچان آب با زمزمه بزحمت شنیدنی جاری
بود ٬ بلندای کوهای پغمان را توده های
برف چو مادر گیسو سپیدی پو شانده و بهمن
های توفنده از گریبان در ها و نشیب ها سر
بر کشیده بود .
در طلیعه بامدادی ابر
های خاکستری که باد حوتی پخش و پریشان
کرده بود گاه جمع و گاه محو می‌شدند ٬
هنوز آفتاب طلوع نکرده اما روشنایی عنابی
رنگی از خاوران که کوه شیر دروازه جلوش
سپرانداخته و مانع رسیدنش به اغوش غرب
شهر می‌شد شعله می‌کشید .
این جنگ آغاز گردید .
محور
حکومت٬ «مسعود
و سیاف محسنی و شاخه اکبری منشعب از حزب
وحدت »
به این جنگ به گستردگی
آماده گی گرفته و پیروزی تاکتیکی در این
جنگ را بر وارد آوردن ضربات آتش های ثقیل
هوابی و زمینی بر مناطق جابجای طالب ها
در غرب شهر مد نظر گرفته بودند .
از همین رو ضربات
اصلی بر طالب ها بوسیله بمباردمان هوایی
و آتش های ثقیل طوپچی و تانک وراکتی بویژه
از اتشگاهای چکاد اسمایی تپه سیلو تپه
طوپ چاست و کوه افشار وارد آورده شده
بود ٬
شب قبل از تهاجم
حینیکه مهتاب نیمه شبی با لا می آمد جت
های شکاری میگ ۲۱ و سو ۷ در پرواز های شب
که پرتو روشنی انداز ها از تیغه های
اسمایی و کوه افشار مثل ازرخشی با رنگهای
قوس قزح آسمان کابل را با درخشندگی عجیبی
مینا کاری میکرد با بم های ثقیل مواضع
و محلات جابجایی طالب ها را در میان
خانه‌ها و کوچه های غرب شهر از گذرگاه
تاچهلستون و کارته سه و چهار و نواحی
چهاردهی را به سنگینی کوبیدند و در صبحدم
با اجرای آتش دوساعته احضارات قبل از
تهاجم غرب کابل را در زیر پای طالب ها
به آتش مبدل نمودند .
گفتی غرب شهر
به جهنم مبدل شده بود همه چیز منفجر و
منفلق می شود .
در این نخستین
جنگ حکومت اسلامی مجاهدین با امارت
اسلامی کهغرب شهر را به جهنم مبدل نموده همه ابادی ها را بر زمین خوابانده بوده نقش اصلی را در رهبری
جنگ‌ها علم بازی نمیکرد ٬ چیزی بازی
میکرد که بخاطرش می جنگیدند بنا بران ٬
تلفات ملکی در این بمباردمانها و آتش
باریهای کور کورانه گسترده بوده است
بقول یکی از شاهدان گفتی جهنم از فراز
آسمان به شهر افتاده هم شهروندان بی گناه
و بی پناه گیر افتاده در میدانهای جنگ
و هم طالبان را می‌بلعد .
«
قوتهای حکومت بعد از
یک احضارات قوی و تثبیت اهداف هوایی و
طوپچی با لای طالبان حمله کردند ٬ گویی
قیامت بر پا شده است مردم سرو پا برهنه
در کوچه‌ها میدویدند ...
چنان فجایع و ادمکشی
تجاوز بالای مردمان کارته سه و چهار صورت
گرفت که در جنگهای ۱۶ ساله نظیر آن دیده
نشده بود «۱
»
با شروع و
تداوم تهاجم قوای زمینی در طول روز بیستم
حوت از چهار استقامت «
گذر گاه ٬گردنه سخی ٬
سرک سیلو و سرک عمومی کابل پغمان »
که بوسیله ٬تانک ها و
زرهپوش ها بشدت حمایه میگردید طالب ها
نیز به مقاومت بر خاسته با تمام قدرت
آتشی طوپ ها و تانک ها بر موقعیت های حریف
بسوی مرکز شهر آتش باری را شدت بخشیده
بودند ٫ یک شاهد عینی نگاشته است ۲»
: در این جنگ صد ها
راکت و گلوله طالب ها در شهر جویباری از خون و آتش
جاری نموده بود ٬ تنها در اثر اصابت دو
راکت یکی در چهار راهی مقابل وزارت مخابرات
و دیگری در خیرخانه جمعا ۱۱۴ نفر شهروندان
ملکی کشته و زخمی شده بودند »
با اینحال که
طالب ها در مقایسه با محور حکومت از پو
تانسیل ضعیفی نظامی بویژه نداشتن جت های
جنگی و اسلحه ثقیل نا توان بودند تاب
مقاومت نیاورده با دادن تلفات حدود چهار
صد نفر «
۳»
در جریان شب مجبور به
عقب نشینی گردیده در ساحه دارالامان و
تپه های تاج بیک به مدافعه گذشته و
مجاهدین محور حکومت تحت امر مسعود به
پیشرفت‌ها در غرب کابل نایل میگردند .
مبرهن
است که در جوار مداخلات خارجی ٬ مسله
رقابت برای کسب قدرت ٬ آتش این نخستین
جنگ میان این دو گروه حکومت اسلامی مجاهدین
و امارت اسلامی طالب ها را مشتعل کرد
٬ این‌ها خواسته بودند با گلوله ها و
بمباران مشکل خود را حل نمایند ٬ هرگاه
٬ این جنگ جنگیده نمی شد ٬ و عقلانیت چیره می‌شد بجای تفنگ
مانند آدم‌ها به زبان و سخن به مذاکره و
و گفتمان رو می آوردند ٬ آنگاه میهن ما در تداوم
بیش از ۲۲ ساله گذشته حد اقل با نیم ملیون
انسان قربانی و دو سه چند ان مجروح و
معیوب و تخریبات اقتصادی و فرهنگی به
صحنه آمدن نسل از تند روان مذهبی خشمگین
با ارمانهای جهادی «
مرگ پرستی »
که جهان معاصر را به
مخاطره افگند است مواجه نمی بود .
این
جنگ‌ها با این همه تجارب خونبار و خطر
افرین برای فراموش شدن نیستند برای آموختن
و عبرت اندوزی ٬ نقد و قضاوت در دادگاها
هستند ٬ تا آن گذشته هولناک که متأسفانه
تا بحال بر فراز کشور ما و جهان سایه
افگنده است تکرار نگردد .
پاورقی
-
۱-
کتاب افغانستان بعد
از پیروزی انقلاب اسلامی صفحه ۱۹۴ چاپ
اول سال ۷۹ – اثر جنرال بیگی
۲-
کابل در آتش رساله
ای از خلیل الله عبقری ص-۸۵
۲-کتاب
-
طالبان بازی قدرت
صفحه ۱۵۵
- اشغال مجدد چها راسیاب توسط مجاهدین حکومت اسلامی بدنبال می اید .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر